La Guyane est un département d’outre-mer. Het is als het ware een provincie die werd afgescheurd van Frankrijk en werd verplaatst overzee, in Zuid-Amerika. Hier gelden dezelfde wetten als in Frankrijk. Het is gewoon een stukje Europa in Zuid-Amerika. En wij als Europeanen hoeven zelfs geen stempel in ons paspoort aan de grens.
De mensen hebben hier zeker geen slecht leven. Ze verdienen 40% meer dan in “la métropole” (waarmee ze Frankrijk bedoelen) om dezelfde levensstandaard als in Frankrijk aan te kunnen houden. Bovendien telt 1,5 jaar dienst in Guyane als 1 werkjaar in Frankrijk. De mensen kunnen dus vroeger op pensioen!

De meeste producten worden ingevoerd. Daardoor liggen de prijzen ook hoor. In de supermarkt vinden we de Franse kazen: Camambert, Brie en zelfs Comté. En als we de “baguettes” vinden, zijn we natuurlijk verkocht voor een kaas- en wijnavond.
Aan de Carrefour worden we verwelkomd door Cora en Mika, een enthousiast koppel couchsurfers die er in september ook voor lange tijd op uit trekken. We rijden naar hun huis in Montjoly, het chiquere deel van Cayenne. Ze wonen in een prachtig huis met een grote tuin. De komende dagen slapen we op het terras onder een muskietententje.
We worden verwelkomd met een punch. Ingrediënten: rum, limoen- of passievruchtensap en suiker. De traditie wil dat de aperitief niet wordt bereid door de gastheer maar door de gasten zelf. Want de één wil wat meer rum en de ander wat meer suiker. Het drankje gaat vlot binnen. Onze gastheren hebben altijd ijsblokjes van limoen- of passievruchtensap in huis zodat ze altijd een aperitiefje kunnen inschenken. Jammergenoeg wordt de Guyaanse rum niet uitgevoerd. Er is juist voldoende productie voor de eigen bevolking.

De volgende dag verwen ik Bart voor zijn verjaardag. Zijn geliefde, pure chocolade bij het ontbijt met chocoladekoeken en fruitsap. ‘ s Avonds zijn er hesperolletjes met kaassaus en chocomousse (à la Katrien) met verjaardagskaarsjes. Cora en Mika hebben een papayagratin gemaakt. Supperlekker en echt niet moeilijk. Je snijdt groene papaya’s in stukjes in een ovenschotel. Terzelfderijd bak je uien en spek en mengt die met de papaya. Room over het gerecht en de oven in.
De volgende dag worden we verwend met een ander typisch gerecht: bouillon d’awara. Dit gerecht bereiden kan tot 2 dagen duren en is een familiegebeuren. Bovendien wordt het maar één keer per jaar klaar gemaakt. En de legende vertelt…als je “bouillon d’awara” proeft, keer je terug naar Guyane. Wel, wij hebben ervan genoten…

Op Barts verjaardag maken we een strandwandeling en bezoeken we de “Salinas de Montjoly”. Dit is een mangrovenbos aan het strand. We hebben al veel mangroven gezien maar nog nooit zo’n kanjers als deze. Prachtig.

De volgende dag gaan we naar de markt van Cayenne. Het leukste is het middagmaal. Een soep zoals in Loas. Weten jullie nog…Indochine…kolonie van Frankrijk. Wel die mensen werden ook tot hier gebracht.
In de namiddag bezoeken we de stad en eindigen in de beste ijszaak van de stad.

De volgende dag brengt Mika ons helemaal tot in Cacao, 100km verder. Dit is een volledig Hmongdorp, net zoals in Laos. De markt is niet veel speciaal. Wij zijn tot hier gekomen omdat we de Molokai-track willen wandelen. Maar het weer inspireert ons niet echt. Het giet water! Uiteindelijk beslissen we om met Mika terug te keren. Diezelfde avond beslissen we om de komende dagen naar Saül te vliegen.
…

From Kourou we drive to Cayenne, where we’ll stay with Cora and Mika for a couple of days at their home in Remire Montjoly, not far from Cayenne.
We receive a very warm welcome and the next couple of days they take us to a discovery trip around their hometown…

We start with a walk through the salt plains at the shore. A beautiful set of mangroves greets us there! Amazing!
The next day we visit Cayenne, but the city is not worth a real visit, and in the afternoon we go for a walk with Mika around Montjoly. We also visit the small fortress over there. That evening we get the opportunity to taste the awara dish, a delicious typical dish. Normally this dish is prepared around easter, so we get a frozen version. The preparation of that dish can take up to two days… And now we can try it! Thanks to Cora and her mum.
The rum also tastes great here.

When Mika takes us to Cacao, where we’ll walk for two days, the weather decides otherwise. A huge cloud rupture makes us change plans. We’ll skip this walk and return home… Today is really too wet. Instead we book a flight to the heart of the jungle, Saül. Our flight only leaves the day after tomorrow, so we spend a lazy day with Cora and Mika. Except for a small walk and the ibis spotting in the evening.
In the afternoon Cora drops us off at the airport, so that we can easily catch our flight to Saül… A misinterpretation of the waiting row people makes that we almost miss the flight, but we can catch him just in time. Pfiew…
…