It is time to continue our trip… The weather feels like us, sad that we have to leave this beautiful oasis. The rain pours down.
Luckily we don’t have to wait a long time for a minivan to MaNiGanGe, a dirty place full of roadworks. We want to leave this place as soon as possible, so we just eat a delicious thukpa (noodles and yak meat) and search then for a minivan to DeGe… After some discussing about prices – here they really try to lure us – we take a van to DeGe, over the famous Chola pas on 5050m, guarded by the majestic Chola Shan (6168m).

The trip is highly uncomfortable, since the ‘road’ is one muddy, bumpy earth path… There are majestic roadworks on this part. Within a couple of years, the famous road will be bypassed by a tunnel through the mountain range. A trip from 3-4 hours over dangerous, uncomfortable roads, will then be reduced to some 1 up to 1,5 hours over comfortable asphalt roads. For now we can only dream about that.

Luckily we meet Jun Chen, his girlfriend WeiWei and another friend of them in the bus. Jun is a professional photographer, so Ilse is immediately keen to learn some more tricks from him.
After the demanding trip, we are almost thrown out of the car at the gates of a huge – expensive – hotel in DeGe. Luckily the Lonely Planet offers us a more acceptable alternative. It is even one of the best hotels we already got here in China! All five of us head to there.
Jun and his friends invite us to share dinner… They order chicken on a Tibetan fashion. And yes, it really is Chinese inspired! Kip kap chicken – bones and flesh alike – the head and paws cooked with the rest, just close your eyes and eat. Luckily it tastes delicious. According to the Chinese customs, Jun and co pay our meal. Before we even can blink or propose to pay something, everything is regulated…

Next morning, we are invited by Jun for breakfast in a small shop. After that we head to the famous Bakong Scripture Printing Press and Monastery, this is one of the most important monasteries for Tibet. Here are almost 70% of all Tibetan printings stored. We enjoy the specific Tibetan clothing around the place, take time to make numerous pictures inside the monastery and learn lots about the old printing method.
After that we are again invited for a delicious lunch, before we go to a big temple complex. Today a high lama comes chanting and praying… A unique opportunity to photograph all kind of Tibetan people in traditional clothes!
At night we talk lots about photography and sleep happily in our superb duvets…

Next morning we plan to take a minivan back to MaNiGanGe. First it takes some 3 hours before the car leaves and after that we are jammed in the car, with 4 people on the rear bank. A highly uncomfortable 4 hours back over the pass…
In MaNiGanGe we try to get a van further to ShiQu, but it is already too late, except if we pay some real astronomical amounts for a charter. The locals here really try to milk tourists! We dislike that dirty, unfriendly town.
Luckily a delicious thukpa makes some things better…
The search for a hotel is a choice between average dirty, really dirty or simply messy… Finally we end in a separated dining room, where we can sleep. That evening the Chinese people come to disturb us a couple of times, inviting themselves in our ‘room’ like the lices, looking curious to all our stuff. The taxi driver enters uninvited to tell us he found a driver who wants to bring us now – at 8 pm – to ShiQu… We have to throw him out our room.
We’ve had better days, but tomorrow a new adventure awaits us. Let the spirits guide us to a comfortable bus straight to ShiQu monastery.

…
Vrijdag, 20 september 2013

De monnik wuift ons uit tot we helemaal achter de heuvel verdwenen zijn. Beneden aan de hoofdbaan vinden we heel vlug een minibus naar ManiGango. En ook hier gebeurt de verbinding vlot en vinden we een busje naar Dégé.
De route is iets anders. We gaan de Chola Pass over op 5050m. De weg is niet in goede staat en er zijn overal wegenwerken. Bovendien is het aan het water gieten, wat voor één grote modderpoel zorgt. We worden helemaal door elkaar geschud. Bovendien heeft onze chauffeur een agressieve rijstijl. In Dégé worden we letterlijk uit de minibus gegooid voor een chique hotel.
In het busje maakten we kennis met 3 medepassagiers uit Hainan die uiterst geïnteresseerd blijken in fotografie. We besluiten naar een ander logement te zoeken en samen te gaan eten. We vinden een uiterst leuk en proper hotelleke. De matrassen zijn nieuw, de donsdekens lekker vers gewassen en supervriendelijke uitbaters.
Het avondmaal bestaat uit een grote kipschotel met aardappelen in een pikante saus. Heerlijk. Alleen de kiep-kap-kip is moeilijk te eten. Poten en hanenkam zijn ook onderdeel!

Zaterdag, 21 september 2013

Een oud Arabisch spreekwoord zegt: “Eén spontane ontmoeting is meer waard dan duizend afspraken…”
Onze Chinese vrienden nemen ons vandaag op sleeptouw. Eerst gaan we ontbijten: momo’s, krokante broodjes en rijstwater.
Daarna gaan we naar de Bakong Scripture Printing Press and Monastery.
In dit klooster liggen meer dan 217 000 gegraveerde blokken hout met Boeddhistische teksten. Iedere dag worden meer dan 2500 afdrukken gemaakt van deze blokken. Ze werken als onze stencils van vroeger. Rond het klooster lopen de mensen de Kora. We kunnen prachtige beelden maken en Jun Chen toont me vele nieuwe perspectieven.

Jun Chen is al 10 jaar beroepsfotograaf. Hij werkt voor een bedrijf dat zelfs de publiciteitsshots voor Adidas en Nike in China mocht maken. Dat wil al iets zeggen! Bovendien fotografeert hij sinds 5 jaar de Tibetaanse cultuur en volgend jaar zal hij ook zijn werk kunnen publiceren. Het is een superfotograaf!!!
Voor wie interesse heeft: http://www.tzphoto.net

Over de middag gaan we superlekker eten. Ze nemen ons mee naar een verborgen restaurantje waar we in een afzonderlijke kamer gaan zitten aan een ronde tafel. Zoals altijd in China krijgen we eerst thee. Ze bestellen 5 gerechten: aubergines, groene paprika’s, boontjes met spek, een yakvleesschotel (zo zacht als rosbief) en komkommersoep met (net plastieken) eieren. Ieder gerecht is schitterend op smaak gebracht met verschillende kruiden.

In de namiddag gaan we naar de Gonchen Monastery. Hier is er deze namiddag een speciale lama op bezoek is. Hij zingt heel wat mantra’s. Zijn stem kraakt zo dat ik denk dat hij erbij zal neervallen. Alle mensen zijn piekfijn opgesmukt. De vrouwen hebben hun prachtige kralen in de haren en ook de mannen hebben hun prachtige gewaden aan.
We fotograferen er op los. Ik voel me net een paparazzi.

‘s Avonds kletsen we nog honderduit in het hotel over fotografie. Het was echt leuk en verrijkend met onze Chinese vrienden. En we werden de hele dag getrakteerd!

Zondag, 22 september 2013

Ook op reis is het niet iedere dag rozegeur en maneschijn…
We ontwaken heerlijk in ons gezellig hotelleke in Dégé.
Om 9u30 komen we aan bij de minibusjes. Iets te laat om goed te zijn. We moeten dan ook tot 12u30 wachten tot er een busje vertrekt naar ManiGango. De busjes vertrekken pas als ze vol zitten. Je kan ze ook charteren, maar dat komt nogal duur uit.
Juist voor het verlaten van de stad, neemt onze chauffeur nog een extra passagier mee. We zitten dus met 8 ipv 7. Dat maakt een groot verschil! We zitten dus met 4 op elkaar gepropt! We worden er allebei knorrig van! Zeker op de “klotebaan” die we voor de boeg hebben. We gaan opnieuw over de 5050m hoge Chola Pass. In de reisgids wordt deze weg beschreven als uiterst onconfortabel en dit kunnen we alleen maar beamen. We lezen ook dat de Tibetanen hier gekleurde papiertjes uit het raam gooien voor geluk. We merken daar niets van. We zien wel veel vuilnis dat tot onze grote ergernis naar buiten gegooid wordt.

Na een 4-tal uur komt uiteindelijk een einde aan deze ongename episode. We komen aan in ManiGango en vluchten onmiddellijk naar ons bekende eettentje voor een heerlijke pot noedels, hier thuk-pa genoemd.

En dan…een hotelleke zoeken. Veel is er niet te vinden. Uiteindelijk komen we uit bij een restaurant die een kamer verhuurt. Hier willen we echt niet slapen omwille van de vuile tapijten. Ze hebben wel nog een andere kamer. Het is eigenlijk een eetkamer met 3 banken en een tafel in het midden. De Tibetanen slapen en leven op deze banken. Hier kunnen we ons wel in vinden. We plaatsen de vuilbak buiten, leggen dekens op de matrassen en vragen om het glazen blad op de tafel af te poetsen. Ze nemen wat toiletpapier en wrijven wat op het glas. Dit keer kan ik me niet inhouden en maak hen duidelijk dat ze een natte doek kunnen gaan zoeken om dit even proper op te ruimen. Onmiddellijk daarna loop ik naar de lokale winkel en koop ons een grote fles cola, een flesje rum en een halve kilo pindanoten. We maken het dan zelf wel gezellig!

Nog een anecdote. Een toilet? Ze verwijzen me naar het dak… En inderdaad… hier en daar zie ik strontjes… En de rest mogen jullie erbij verzinnen…

Morgen beter!