Ik draai de landkaart op zijn kop, zoek afstanden en prijzen van busritten op het internet, tel de dagen,… in mijn bed, op het toilet, in de douche,… . Uiteindelijk moeten Andrea en ik de knoop doorhakken…2 vrouwen onder elkaar. We beslissen dat Bart en ik voor een aantal dagen naar Buenos Aires afzakken en dat zij voor een super-asado zorgen. Voor echte vrienden willen we dit wel doen! We reizen op zondagavond gedurende 12u van Gobernador Virasoro naar Buenos Aires en op donderdagavond gedurende 14u van Buenos Aires terug naar Posadas, 80km noordelijker. Eugenio slaagde erin om ons nog een extra dag “thuis” te houden…, in samenwerking met vrouw en kinderen natuurlijk.

Om dit alles te begrijpen, hebben jullie wat uitleg nodig…
Ik ontmoette Andrea en Eugenio 9 jaar geleden in Tilcara bij Salta, in het Noorden van Argentinië. We geraakten aan de praat…en blijkbaar woonden ze al 3 jaar in België. Toen de crisis zwaar toeslag en er weinig toekomst was in het land besloten ze op reis te gaan naar Europa. “Onderweg” kon Eugenio een job vinden en besloot ook Andrea haar werk op te geven in Argentinië en naar België te verhuizen. Ons landje blijkt niet zo makkelijk om je te integreren…een beetje “koud”, letterlijk en figuurlijk. Kan ik wel inkomen…
Ondertussen hebben ze 2 prachtige kinderen met Patagonische namen, Lautaro en Lílen. En ons praatje groeide uit tot een mooie vriendschap…

Op dit moment is de economische situatie in Argentinë geen haar beter. Drie jaar geleden konden de mensen hier euros kopen aan een wisselkoers van 6pesos=1euro. Vandaag is dit 15pesos=1euro…als ze eraan geraken.
Hoe voel je een crisis? De staatssubsidies worden ingetrokken, mensen verliezen hun werk, je spaargeld vermindert in waarde (bv je spaart 1000euro en opeens is die maar 500euro meer waard…), je kunt steeds minder eten kopen met hetzelfde geld, de mensen kunnen geen geld meer afhalen (bv. 100dollar per dag, dan 50dollar per dag, dan 50dollar per week,… tot je alleen nog in lokale munt en met een inflatie van 600% kunt afhalen),… En dan willen veel mensen vertrekken… Maar er worden geen visa meer uitgedeeld door de ambassades… En dat zit je vast…en leer je heel vlug leven in het “NU”. De mensen leven hier vandaag en maken geen plannen voor de toekomst. Dat geeft hen een heel ander levensbeeld!

Dit jaar nemen onze vrienden met de kinderen vrij in de paasvakantie. Na 9jaar kan ik hen terug ontmoeten op Argentijns grondgebied. Kleine Lílen snapt even niet hoe wij hier geraakt zijn…
We worden met open armen ontvangen door de kinderen. Je hoort hen Nederlands en Spaans met Argentijns accent door elkaar spreken. Nog voor we “thuis” aankomen, vragen ze al aan Bart om op de I-pad te spelen. Dat waren ze nog niet vergeten!
We verblijven dus 4 dagen in San Lorenzo en nemen deel aan het “gewone” leven. Empanadas maken, pizza bestellen, pannenkoeken bakken, naar de tea-room om bij te kletsen, wandelen aan het water, een ijsje eten,… Het hoogtepunt van ons verblijf is wel de ASADO, Argentijnse BBQ. De genodigden kijken op als we hen vertellen hoeveel bereid vlees we hebben in België. Hier koop je het stuk van de koe die je wilt, maar zonder behandeling.
Het vakantiehuisje heeft wat onderhoud nodig. De genodigden doen allemaal iets…gras maaien, zwembad “ontgroenen”, hout verzamelen… Binnen het uur kunnen de kinderen in een zwembad met helder blauw water en kunnen de mannen beginnen aan de asado . Ze maken hun kolen zelf met hout en dat geeft een heerlijke smaak aan het vlees….DELICIOUS!!!!

ANDREA Y EUGENIO, GRACIAS PARA TODO Y NOS VEMOS EN BELGICA!!!

Hola Ilse!!
Soy Claudia nos conocimos en la Casa de Eugenio Y Andrea..La verdad queria decirte que la pasamos genial y me parecieron vos y Bat dos Lindas personas , calidas y llenas de ganas de vivir la vida como vos misma dijiste..Estuve viendo las fotos del Blog y son maravillosas , espero la vida nos vuelva a cruzar para compartir una tarde como la de hoy..Les deseo lo mejor para lo que queda de su viaje y Sepan que acá tienen las puertas abiertas..
Saludos!!!
…

During the Easter Holidays our good friends are back in Buenos Aires… Andrea now lives with their two kids – Lilen (alias ‘princesa’) and Lautaro – in Belgium, while Eugenio still travels between Belgium and Argentina, where he works. Both of them stay loyal to their home country, Argentina, but the political climate of corruption and injustice make them feel sad. Their kids are offered much better opportunities in Belgium, but the nature of Patagonia is embedded in their hearts. That is why they often return to Argentina.
Ilse met them 9 years ago during a holiday in Argentina, we visit them mostly in Belgium, but after 9 years a reunion in Argentina is a real to do. So we changed a couple of plans to be able to visit them.

Our bus arrives in Retiro, Buenos Aires, from where we have a direct connection by the speedy – 232 km/h – train to Tigre. Did I say speedy, well 23.2 km/h is a good bicycle pace. For a train it is another story.
In Tigre we meet Andrea and the kids, who pick us up at the train station. Time to share a couple of stories and time for the kids to grab the tablet and play with it.
In the evening Eugenio joins us and we discover the shopping street of Tigre, whereafter Ilse and Andrea prepare a huge load of empanadas… Eugenio and me help hard to eat all of them 🙂

Andrea shows us the nearby Puerto de Frutos, where we stroll in the harbour and visit a couple of local souvenir and other shops, that roam there.
Our third day is a special day… We’ll go to their cottage in Pilar, around Buenos Aires. The cottage has a nice garden, a swimming pool and a big barbecue. When we arrive a befriended couple arrives also and the first hour it is all hands on deck to clean up. Trimming the grass, cleaning the pool, light the fire for the asado,… In no time all is cleaned and the conversation starts, while the kids jump into the pool. In the afternoon we enjoy the taste of wood-grilled meat and conclude with the indispensable mate. When the sun sets, all is cleaned and we return to Tigre.
Our last day is a relaxed one, before we have a 14 hour night bus back to Posadas…

Here we say goodbye to Andrea, Eugenio, Lautaro and Lilen.
Thank you friends, we shared a great time together in Buenos Aires! You made us feel home and we experienced once again the Argentinian hospitality! See you back in Belgium… For a load of stories, a mate and the tablet-games.
Big hug from us.