Maandag, 23 september 2013

Na laaaaaaaaang onderhandelen vertrekken we uiteindelijk uit MaNiGanGo naar Serchu. In het busje worden we getrakteerd op koekjes en kippepootjes. Dat laatste wijzen we vriendelijk af, maar het eerste smullen we naar binnen.
De tocht gaat terug over humpie-bumpie-roads. Opeens…STOP… Wat gebeurt er? Blijkbaar zijn ze de baan aan het asfalteren. Geen doorgang…tot 18u. Wat? Nog 5 uur wachten.

Ok, dan beginnen we maar met een heerlijke kom noedels. Daarna een dutje, wat lezen en een babbeltje. Voor we het weten is het 6u.
Verder humpie-bumpie. We rijden zelfs letterlijk naast de weg over de Tibetaanse graslanden! Er komt maar geen einde aan onze tocht! In het busje is het ondertussen dolle pret! Zelfs zonder gemeenschappelijke taal!
Om 22u stopt onze chauffeur in een voor ons onbekende stad en trakteert ons op noedels. Blijkbaar heeft hij ons gezelschap geapprecieerd.
Maar we nog steeds niet op bestemming. We rijden een hoge pas over waar verse sneeuw ligt. We stappen over in een ander busje en bereiken tegen middernacht ons hotel.
Zoals bij alle rijke toeristen zetten ze ons af bij het chiqueste hotel van de stad. Ramp…200yuan (25euro) voor een onverzorgde kamer. Plakkevloer plakt, geen schoon gewassen beddengoed en een vuile badkamer. Ze kan onmiddellijk beginnen poesten… maar veel zin heeft ze er niet in. Jammer genoeg hebben we op dit uur geen andere keus. We gooien alles van het bed en halen onze slaapzakken uit. Gelukkig kunnen we elkaar nog wat troosten…

Dinsdag, 24 september 2013

Ik slaap wat langer uit terwijl Bart een volledig blad met klachten noteert…in het Chinees!!!Daarmee loopt hij naar beneden en binnen de korste keren hebben we warm water en verse handdoeken. We spoelen alle ergernissen van ons af en laten een nog vuilere kamer achter…
Het stadje is leuk. Overal de typische klederdracht en we bezoeken een klooster in opbouw. We bezoeken het oude klooster en lopen langs de cellen van de monniken die hier nog helemaal niet gemoderniseerd zijn.
Na ons cultureel bezoek begint het culinaire hoofdstuk. Hiervoor belanden we in een typisch Tibetaans restaurantje. Lekker en verzorgd!
En bovendien kunnen we de dag afsluiten in een mooi hotel aan een veel betere prijs.
…

Next morning we head to the central MaNiGanGe plaza to get a minivan to ShiQu… Unfortunately the local ‘big boss’ or ‘rural bumpkin’ is again from the party and annoys us with some astronomical amounts for the trip.
Slowly we discover that there is no direct bus to ShiQu from MaNiGanGe, so we’re obliged to catch a minivan or to hitch hike till the next village. All of a sudden a minivan appears and calls us in, he’s nearly full and wants to leave. So we are allowed to enter at normal fares.
(note : these vans drive regularly between places, but they leave only when all 7 seats – or at least 6 – are occupied, or if you charter one).
Mission Accomplished… Bumpkin bypassed!

The trip proves to be a hard one, since the roads here are one big, bumpy mud party. Ole to the ambitious transport plans of the government… The full distance – some 250 km’s – is one big working area.
And then after some 4,5 hours driving. STOP…
Oops what happened? Well roadworks, the road ahead is closed till 6pm… And now it is only 1:30pm. No choice, but to wait. We can pass our time with eating, sleeping, talking a little and of course the necessary passport control. Every time the police spots ‘aliens’ in the region, they ask the papers. Just a routine check, where they photograph or write down half our passport. Since all visas and papers are in order nothing further happens.

At 6pm the road is open again and we keep driving along the bumpy mud party… What did they close that road for all day? Dunno…
Around 9pm we arrive in a small town where the driver pays our dumpling / noodle meal, a nice surprise. A little earlier he also picked up his little one and wife. After that they drive a little further, put us in another van, who drops us at a local ‘hotel’ at 11pm (hardly worth the name)… We accept a room with astronomical pricing and a dirty interior, but we are too tired to argue after such a day. Welcome to – we hope – ShiQu.
Where we exact are, is something to discover tomorrow…
Sleep well.

We arrived in ShiQu Dzong, the monastery town like we hoped for. Jippie…
That morning we add a couple of complaints to our hotel staff and luckily the room improves little… At least we can have a warm shower and we receive clean towels…
After that we head to the monastery complex, a huge area covered with monasteries, cells for the monks, a great kora (a pilgrimage around the complex), a mani wall (prayer stones piled up), lots of tramp dogs and all the necessary plastic covering the site.

We start with the exploration of a new monastery… They are still building it, so we can see a couple of Buddha statues in different phases of completion, craftsman are carving woodwork or painting some of the newly completed parts. The detailing of their work is in one word stunning.
But the best part is that they hardly care about our presence and that we are able to explore all parts and rooms of the monastery. Finally we arrive at the rooftop with some great views over the area.

Afterwards we head to another monastery, with some big Buddha statues and a 3D mandala. In this monastery we don’t have as much freedom as in the other, but we still can explore different stages, adding other sights on the big sitting Buddha statue and opening up many small shrines along the way.
A small pathway leads to the cells of the monks, where there is a lot of activity. You really feel that this complex lives. Some are walking the kora, some are ‘cleaning’ (according to Chinese standards – we hardly dare call it like that), some are studying, cooking, washing,… But most of them are praying during work or leisure. We see their 108 beads moving swiftly around, like we prayed our rosary in the days of old.
In this part we pass along a mani wall – with some beautiful coloured mandala’s inscribed in the stone – and the necessary prayer flags along the way.

Back in town we want to take a minivan to YùShù, we are told that one leaves around 5pm, so we have still some time to enjoy dinner in a nice Tibetan restaurant.
At five we see that all the minivans are gone and everyone tells us we have to wait for the next day. A little disappointed we search for another hotel in the town, we find a nice place to stay in front of the minivan stop site. One with clean rooms, a friendly staff and a small restaurant at the end of the alley to enjoy some yak yoghurt…
Tomorrow we’ll get up early to take a van to YuShu. After our current experiences, we start loving this small monastery town. It was one of the biggest and most beautiful complexes we visited here in Tibet.