Zondag 7oktober2012

Op naar de Savannah Way… Wat een prachtige weg!!! Een rood pad slingert tussen de savannebegroeiing…droge bomen en hoge grassen. Wat is dit aangenamer rijden dan op een asfaltweg!!! Hier moet je aandachtig blijven en val je niet in slaap achter het stuur!

We gaan dwars door het Limmen National Park. Naast een airstrip temidden van de bush zien we een heel originele brievenbus. Een rode, metalen stier…en als je zijn staart opheft…komt zijn poep bloot en kan je er je liefdesbrieven in stoppen…origineel!!! Een echt kunstenaarswerk!!!
Even verder slaan we links af naar de Butterfly Springs. Maar ver geraken we niet want ik hoor opeens een winderig geluid….stop…uitlaat checken…maar dat is niet nodig…platte band!!!!
No problem….krik eronder…ai…auto staat zoooooo laag dat krik er niet onder kan…. Dan maar een putje graven….in een stenen ondergrond en auto er precies overrijden. Ok, nu bouten losdraaien…all good…tot de veiligheidsbout… Die wil niet toegeven en we draaien onze veiligheidskop erop kapot…en dan staan we daar in de bush…

Ik petje op, 2 liter water mee en stappen, stappen, stappen…tot de kampplaats in de hoop er een vriendelijke kampeerder te vinden met extra gereedschap en ervaring. Een grey nomad (dat zijn van die gepensioneerde Australische, fitte oudjes die gemiddeld 6 maanden per jaar op stap zijn….of permanent) stapt met me terug met een extra grote tang…maar ook dat blijkt niet te werken. Hij stap helemaal terug en komt terug met zijn auto.
Op dit moment zijn ze de veiligheidsbout aan het losvijlen…en zijn we enkele uurtjes verder… Dat is het leven in the outback. Je weet alleen wanneer de zon ondergaat en opkomt!!! For the rest…you have to take it like it comes!!! Enjoy!!!

Hopelijk staan we straks lekker op de camping met een heerlijk stukje gerookte, Australische beenhesp!

Ondertussen is er al een prachtige zonsondergang!!!

Het is nu 20u12 en we staan net op de camping. De bout wil nog steeds niet toegeven. We probeerden de band voorlopig op te lappen met een emergency repairkit en reden heeeeeel traag naar de kampplaats. Ondertussen pompten we haar 4 keer op omdat ze zo snel terug leegliep. Blijkbaar is er een groooooot gaaaaaaat.
We staan nu geparkeerd achter de grey nomads die ons morgen verder zullen helpen. Ze toonden ons ook de bronnen waar we vanavond in het donker nog romantisch kunnen gaan zwemmen…zonder crocodiles!!!
Morgen weer voor meer nieuws.

Maandag 8oktober2012

We ontwaken vol moed…hopelijk een nieuwe dag op de Savannah Way. We plonsen het water in als start van deze dag. Je voelt hoe de zon langzaam de Savanna opwarmt.

Precies om 8u30 zien we beweging bij onze buren. Jim brengt zijn elektrische schroevendraaier en samen met Bart probeert hij opnieuw beweging te krijgen in die veiligheidsbout. Maar zonder resultaat. Om 9u gaat hij ontbijten….geduld….en om 10u gaat hij nog een kop koffie drinken…geduld… Hij verzekert ons wel dat we vandaag nog wegkomen. En gelijk heeft hij…even later breken ze de veiligheidsbout en op 5minuten tijd zit het reservewiel erop. Zo vlug gaat dat… Ondertussen heeft Bart ook het bed opnieuw vastgezet en heb ik muggengaas op de achtervensters geplakt zodat we voortaan met de vensters open kunnen slapen.

So far, so good…back on the road at 11h11…

We rijden tot “the lost city”. Ik dacht daar een oude ruïne te vinden. Maar tot onze grote verwondering komen we aan een heel speciale rotsformatie. Het zijn reuzegrote rotspilaren waar je tussen kan wandelen. Deze formaties stralen gewoon kracht uit. PRACHTIG!!!

We rijden verder tot Cape Crawford via een prachtige maar uitdagende weg. Iedereen spreekt over de Gibb River Road maar deze hier vind ik persoonlijk nog veel mooier en uitdagender. En we zullen het geweten hebben want op 5km voor het dorp voelen we de andere achterband leeglopen. Ondertussen is ook onze uitlaat volledig doorgebroken. Blijkbaar was hij niet mooi gelast. Deze morgen keken we er nog samen met Jim naar. Hij zei ons dat het wel ok was….
De chauffeurs van de roadtrains aan het benzinestation komen ons even helpen om de andere veiligheidsbouten los te draaien. Banden zien er versleten uit…

Op naar Borroloola waar men hopelijk een reserveband heeft…

Dinsdag 9oktober2012

Borroloola…and the wrecker… We vinden er een autokerkhof, een werkterrein vol wisselstukken en een baardig manneke. Hij loopt tussen zijn tweedehandsbanden en vindt er eentje die past op onze Janis. De band ziet er als nieuw uit en we kopen die ook (140 dollar). In de andere band legt hij een pad en stopt er een binnenband in. Dit wordt onze tweede noodband. Het volgende vraagstuk gaat over onze uitlaat. Hij begrijpt goed dat we de kosten zo laag mogelijk willen houden. Lassen heeft helemaal geen zin meer en hij heeft geen wisselstuk. Dus moeten we de oude uitlaat maar zoveel mogelijk vastzetten. We krijgen een rubberstuk in onze handen gedrukt en mogen zelf aan het werk met de auto in de lucht. Hij last nog een ijzeren plaat zodat we alles stevig kunnen vastzetten. Ondertussen kunnen we ook de chassis invetten. We spenderen een 3tal uur onder de auto. En nu het prijskaartje…250 dollar. Niet goedkoop maar wel redelijk voor alle werk.
Voor deze prijs hebben we een nieuwe band, een opgelapte band, de uitlaat bevestigd, een metalen stuk gelast, een rubberen tussenstuk, de chassis ingevet en 4 nieuwe wielbouten…en heel wat nieuwe mecaniekkennis.

We rijden nog even door de Aboriginalwijk. Australië blijft ons verwonderen. Je bent er in een land met zulke grote contrasten wat klimaat, landschap en bevolking betreft. De afstanden zijn immens en de uitdagingen gaan tot diep in je hart. Hier in the outback heeft tijd geen betekenis meer. Je moet de dag nemen zoals hij komt.

So far, so good…back on the road.
Om 13u30 vertrekken we terug… Na een 100-tal km stoppen we even om onze jerrycan met benzine te checken. Ik hoor een sissend geluid en ik ontdek een vijs door onze achterband…de derde band op 3dagen tijd. Ok, niets aan te doen, vervangen maar.
Even verder ontdek ik dat we een vering missen achter het rechter voorste wiel. Amai, die wegen zijn echt niet van de poes! De structuur van onze auto zullen we wel kennen!

Net voor zonsondergang plaatsen we ons aan de kant van de weg. Alleen de koeien kijken even verbaasd op naar ons maar grazen daarna rustig verder. Slaapwel!

Woensdag 10oktober2012

Wie heeft er ooit een band vervangen bij het ontbijt? Wij wel! Gelukkig hebben we het ritme al gevonden en zijn we een uurtje later de weg op. Dit was dan de 4de lekke band op 4dagen tijd.
We gaan terug door een prachtig landschap met zelfs wilde paarden. Wat een prachtdieren zo vrij in de wind!

Even later passeren we the Queenslandborder, de grens met Queensland, en mogen we de klok terug een half uurtje vooruit draaien. In Hells Gate, een roadhouse in the middle of nowhere kunnen ze ons niet verder helpen met wisselstukken. We rijden door tot Burke Town. Daar laten we onze band repareren en vinden we 2 nieuwe veringen.

Na de middag passeren we Leichhardt Falls maar er zijn geen watervallen te bespeuren…einde van het droogseizoen. We rijden door rivierbeddingen, die voor ons een rivier zijn, maar we zien dat deze stromen tijdens het regenseizoen aanzwellen tot niet te begrijpen hoogtes.

Het landschap verandert voortdurend. Het is hier echt de streek van de cattlestations, die enorme veeboerderijen zoals in de far west. Het desolate landschap krijgt ons steeds meer te pakken. Ook de wind die hier af en toe waait, is niet te beschrijven.

Bij zonsondergang krijgen we heel wat dieren te zien. Jammergenoeg is er een kangoeroe die recht onder onze auto loopt. Een klap… We wandelen terug om te zien of het dier op slag dood was. Inderdaad. Even moest ik toch een traantje wegpinken. Dit was echt niet onze bedoeling.

We rijden helemaal door tot Normanton waar we ons te goed doen aan een verfrissend biertje in de lokale Purple Pub. Wat een belevenis! Hier zijn we echt in the outback!

Na het vertier komt jammergenoeg terug de realiteit en moeten we kijken waar we ergens kunnen schuilen. Ze vertelden ons…achter de brug…maar opgepast vor de crocs. Dat is zo altijd rustgevend… We vinden inderdaad een mooi plekje aan de rivier….en we denken dat we ver genoeg zitten van de waterkant… Maar toch bannen we het idee van crocs die aan onze tenen kietelen.

Donderdag 11oktober2012

Vroeg in de morgen gaan we nog even kijken naar Krys, een replica van de grootste krokodil ooit gevangen…hier in the Normantonriver…8m64.
Op weg naar Croyden zien we het toeristische treintje, the Gulflander, die 1keer per week van Croyden naar Normanton rijdt…150km in 5u.
In Croyden rijden we naar het Belmore Lake waar publieke douches zijn en waar we bet stof. An de laatste dagen kunnen afspoelen.
De volgende stop is Georgetown waar we bijtanken en de prijs vragen voor het herstellen van onze band. Opeens blijkt de band hersteld…40dollar. Dat was welniet de afspraak. Maar met de onvriendelijke Chinese eigenaars valt niet te praten….
In de late namiddag komen we aan de camping “planet Earth Adventure”. We besluiten de dag hier te stoppen. ‘s Avonds is er een verjaardagsfeest en we genieten er van een super-barbecue.

Vrijdag 12oktober2012

Vroeg in de morgen vertrekken we naar Undara National Park waar we de langste lavatubes ter wereld bezoeken. Undara betekent “een lange weg” in Aboriginal taal. Bij de explosie van de Undaravulkaan zacht de lava haar uitweg. De delen in contact met de lucht en de bodem gaan stollen maar de lava in deze geïsoleerde tube blijft warm en blijf stromen. Zo intstonden de tunnels de langste is 160km lang.

Na het bezoek ondergronds gaan we een begroeide krater bezoeken. We kunnen volledig op de richel rondwandelen. We zien ook perfect waar de lava stroomde door een verschil in begroeiing.

Daarna rijden we richting the tablelands. We kunnen onze ogen niet geloven! Deze morgen reden we nog in de outback en nu zitten we opeens tussen de Alpenweiden!!!
We beginnen er de watervallentrack:
De wijdste: Millstream Falls
???: Pepina Falls
De hoogste: Mungalli Falls
De intiemste: Elinjaa Falls
De indrukwekkenste: Ziggy Falls
De meest gefotografeerde: Millaa Millaa Falls

Daarna willen we nog even piepen in Yungaburra omdat daar veel kans zou zijn om een platypus. Dit is één van de twee enige zoogdieren die eieren leggen. Maar zonder resultaat…

Bij zonsondergang gaan we terug op zoek naar een slaapplaats. Moeilijk is het wel want de wegen zijn smal en er zijn weinig struiken om je achter te verschuilen. Bovendien leidt elke afslag wel naar een privédomein. Uiteindelijk vinden we een open plaats achter een reeks struiken. Ideaal. Na een tijdje zien we zaklampen naderen van het huis even verderop. Ook een jeep nadert. Blijkbaar hadden de mensen van het eerste huis hun buren opgetrommeld om te zien wat we aan het uitspoken waren. We hebben de oudere mensen natuurlijk een slapeloze nacht bezorgd. De buren maakten kennis met ons en vertelden dat ze in hun jonge jaren ook wel tussen de bushes hadden gestaan. Ze vroegen ons wel om zeker geen vuur te maken. Dat waren we ook niet van plan..op het einde van het droge seizoen.
Maar in ieder geval mochten we rustig blijven staan. Nice.

Actually we already drove a huge part of the road before… From Broome over Fritzroy Crossing and Halls Creek to Kununnura in Western Australia, then to Katherine in the Northern Territories and now we’ll drive the last part to Cairns in Queensland. The entire route takes 3720 km’s and crosses two time zones. There are two hours time difference between Cairns and Broome.
We leave Katherine in the late afternoon, for just some 100 km’s along the asfalt… There we stop because of the nightfall. Our overnight camping area is excellent… Mataranka, a small village near the Elsey National Park with some nice hot springs. The village became famous by the book ‘We from the Never Never’, about living in the bush. However the only thing that really interest us are the springs. So we end the evening in a monsoon hot spring pool, surrounded by thousands of awakening flying foxes, flying overhead.
Afterwards we head to a nearby bush camping, but decide to stop at a day use area to camp. Next morning the park ranger discovers us, so we have to pay the camping fee from the nearby camp site. It was hard to lie to him that we arrived just that morning, with our laundry drying between the nearby trees…

After that, we start the trip and drive on the Savannah Highway, from Mataranka to Borroloola, straight trough the Limmen National Park. The road is really amazing! Wonderful landscapes pass along, on the turning and bumping road, with some really challenging parts. We like this much better than drive all the way on the boring asphalt. We pass an airstrip with a bull as post box, which gives us quite a good laugh.
Our planned stop, the butterfly swimming hole is near, when Ilse hears a strange sound from our car… Oops… The first leak tyre on the road, but no problem, we unpack all the equipment and plan to start. Uh oh, problem one, the jack is too high for the complete ruined tyre. This will be digging a hole, place the jack inside and drive the car carefully over it. Done… Now lifting the car and unscrew the nuts. All goes well till the safety nut. This one is really struck and the release key turns loose on that nut. All the time we’re working, no one passed, but at the pool, there is a camping area. So Ilse walks to there hoping to find some help. A long time later, I see two persons walking to our car. She found a Grey Nomad, Jim, who brought his spanner to unlock the nut, but to no avail. So he returns to the campsite, to pick his car and toolkit to try to unlock our nut. A couple of hours and an entirely ruined safety nut later, we desperately try our emergency tyre repair kit, to drive the car safely to the camp site. The kit helps little with a really huge hole in the tyre, so on our 1 km road, we inflate the tyre 4 times to reach the site on a branch speed…
Tomorrow we’ll give it another try. Jim proposes to start at 8h30 next morning, quite late. So when we get up, I still have time to make a good shave (there passed 10 days since the last one), we fix a couple of screws of our bed and place anti-mosquito nets on our rear windows. Around the same time, Jim starts drilling hard to release the nut and finally… After two more hours hard working, the nut releases and the tyre is soon replaced. What a job for a single tyre, but yeah… That’s the bush, nothing is normal over here.
Finally we continue our trip to the ‘Lost City’, a sandstone formation along the road. This proves to be an excellent walk in a stunning landscape.

After that we keep driving happily and fully enjoy the road, until another strange sound greets us. Oh no, our exhaust tube is once again ruined, but we’re at least 100 km from civilisation with only dirt road before and behind… During all the trip, we haven’t seen any car, so the only option is going on… At the same time our fuel really starts to run low, while we already drained our two jerry cans and the closest fuel station is some 150 km further… Another enervating point and bad luck, at 10 km before the village our second back tyre is ruined. Has Murphy joined the crew? Luckily this tyre runs low slowly, so we can reach the petrol station in Cape Crawford safely to replace our tyre over there and refill the fuel. Once again the safety nut of the tyre gives troubles, but a group of truck drivers help us changing the tyre and in no time they released this nut with their heavy duty spanners. They do a great job by releasing the safety nuts from our two front tyres, so our next changings will be much comfortable.
The only thing is, there is a mechanic in Barroloola, not in Cape, so we have to drive 110 km further before we can fix our tyres or exhaust… Underway we hide in the bushes to sleep and the next morning we leave early to find the necessary mechanic.

Around 8 o’clock we arrive at the mechanic… However it looks more like a wrecker, with a huge wrecked cars site behind his house and mounts of spare (or used) parts in his garden. We buy there one new tyre and place a tube in one of our others, so we get once again two spare wheels…
In the meantime the mechanic places our car on the bridge and allows us to tighten the exhaust tube ourselves, he allows the usage of his materials, supports us with welding a part, technical advice and sells a couple of bolts and other small elements. After all this time we can fix the exhaust tight! In the meantime we also lubricate the entire chassis elements, while he shows us where and how to do that. Finally we replace the removed safety nuts by normal ones.
Around noon, we can drive further… Where we’ll arrive is no more option. Here we just go forward on the rhythm of nature and our car. These dirt roads hold many dangers and challenges. And truly… Along the way we have beautiful sights, some creek crossings and… another leak tyre, we’ve driven on a screw … 3 days… 3 tyres… But this one is easily changed. Some km’s further another strange sound greets us, one of our shock absorber bolts has gone. So in a roadhouse we’ll buy a pair of these to replace the lost one and to have one for another time. That’s driving an old car on bad roads… Luckily the Toyota is such a common car you simply have spare parts everywhere.
At twilight we drive the car in an open field, hidden behind the bushes to sleep. A couple of cows keep us company from a distance.

Next morning we awake with a little surprise… Another leak tyre… We keep counting… Number 4 in even so much days…
We replace him quickly, prepare the car and take a breakfast before we leave. One hour later we finally cross the Queensland border. So we have to turn our clocks another 30′ to adjust to this time. We keep following the dirt road track, with a first stop at the Hell’s Gate Roadhouse. Only fuel, foods and drinks are sold there. We keep enjoying the stunning landscapes, crossings of wild horses and today we move swiftly.
At noon we finally arrive in Burketown, a small bush village. The local mechanic repairs a tyre, sells us the two necessary bolts and fixes a part of the step up under the doors. By leaving Burketown, we arrive in a landscape of cattle stations. Along all the way, we see masses of cows and around 5 o’clock numerous kangaroos and specific birds can be seen. Along the road, the inevitable happens… We kill our first kangaroo. The poor lad. Luckily the animal was killed instantly and the car has no damage. In silence we continue our way to Normanton.
Upon arrival we decide to take a cold beer in the local pub before searching a campsite. There we are greeted in Dutch by our bar woman. She comes from Germany, but lived a while in Belgium and for now she enjoys Australia. We see a glimpse of the journal – while we feel ourselves entirely cut off civilisation – and smile in this local bush pub.
In the dark we have to search for a campsite… near the river where sometimes the salties can be heard jumping in the waters. We take the necessary precautions, but stay alert and soon we climb safely into Janis. She’ll protect us against these dangerous elements.

The heat – all our food inside the esky has warm and our water supplies hidden in the car have boiled waters, the dirt – we and all our stuff are deeply red – and the car problems asked lots of us…
For now we just drove 1500 km’s on 4 days. Luckily caring about the car is a nice job! I’m sure we’ll know quite some car mechanics when we return home. The landscape stays of a stunning beauty, but is rough and desolate. On these roads we drive sometimes for hours with only kangaroos, eagles and cows as company…
This bush life is really amazing, none of us could expect what this would be, but the harsh climate and the technical challenges make it an unforgettable adventure.

From now on, we’re on sealed roads… So less demanding, but also less interesting…
Before leaving Normanton, we visit Krys, a replica of the largest saltie ever killed – 8m64. What an animal! Underway to Croyden we meet the local touristical attraction – the Gulflander train. An old train that travels once a week the 150 km’s between Croyden and Normanton in 5h. In Croyden we wash away the dirt from the last couple of days and head to Georgetown. There we repair our fourth tyre by an unfriendly Asiatic couple and head straight to Mt Surprise…
Late afternoon we arrive there and enjoy the free car wash at the town entrance. Afterwards we pass the ‘Planet Earth Adventure’ camping, enjoy its beauty and decide to spent some relaxing hours over there. That night we enjoy the birthday barbecue for one of the workers… A huge feast, with some white wine, lots of veggies and delicious beef. Afterwards, we enjoy a breast-shaped cake and a movie from the couch. For a while we feel home again.
By entering this part, the cold comes with us. The mornings and evenings stay quite cold and we need to sleep once again under our precious duvet.

Early morning we head to the Undara Volcano National Park to visit the longest lava tubes in the world. Undara is an Aboriginal word, meaning ‘a long way’. These tubes were formed after the eruption 190 000 years ago. The Undara is a shield volcano, that means he explodes like an overcooking pan. The lava just flows out of the mouth for a certain period – in this case about 20 years. This flowing, continuous lava stream searches his way to the sea or rivers by old riverbeds and other natural terrains. Because the cooling of the upper lava layer, a tube is formed. The outer part of the flow is cooled and hardened, while the central part keeps hot and flowing. The longest of these tubes, measures 160 km!
Inside these tubes, we see numerous microbats and some tree roots. Quite an amazing view.
We finish the park with a small walk along an old volcano crater, with some nice far-sights of the Undara volcanic area.

And then… the unbelievable happens! By entering Ravenshoe the landscape changes dramatically. We started in the red bush woodlands, from Normanton the environment grew greener, thereafter we crossed the Undara volcanic area and now we arrive in the evergreen tablelands. They remind us at England. So green, so many hills and numerous waterfalls. That’s also what we do that afternoon… Visiting numerous falls. We start with the wide Millstream Falls, in the floodtime they’re said to be the widest in Australia. Then we peep at the Pepina Falls and visit the Mungalli Falls. The latter is the highest in this area, 90m. We visit the cosy Elinjaa Falls, the mighty Zillie Falls and the touristic Millaa Millaa Falls. All of them just some km’s away from each other, however we enjoy the stunning green landscape more than the small walks to the different falls. After all these days of excessive heat with dreams about water, we cannot jump now into the waters because it is too cold. At the end of the day we arrive in Yungaburra, where we hope to see some shy platypus, but they stay hidden. So perhaps later.
After that we have to search quite some time for a good camping spot along the road, there is almost no room available over here. How strange after all these days with plenty of options… But finally we arrive at a nice spot in the dark. Some time later, we see lights heading our way, the old couple that lives nearby is worried about all the activity around their house, so the neighbours come to check if we don’t have some curious ideas. We have to assure them we won’t light a fire over there, but can stay.
Early morning we leave, but not without a visit to the 500 year old curtain fig tree.

After that, we’ve got a nice impression of the tablelands. We end our visit in Atherton, the officious capital of this area, where we buy supplies and search for the information about the next part of the trip… A small impression of the Cape York Peninsula.
In a couple of days we crossed 2500 km’s trough amazing, ever changing landscapes. Really stunning!
This Savannah Highway is one we’ll remember. This is probably our last big Outback adventure during this trip… But we’ve closed this trip in our hearts, minds and photographs forever.