From the Oodnadatta Roadhouse we head along some dirt roads to Dalhousie Springs for a swim in the hot springs over there… However the campsite was crowded and during night it started raining.
So next morning we got a nice surprise. Wet dirt roads = mud party…
Enjoy the pictures below from Janis cawling through the mud.
(and look what the road did to our eggs 😦 )

remark from Ilse : “Driving OutBack loosens a couple of screws”

As a nice extra you got a couple of pictures from a small aboriginal town.

Finally we arrive in Alice Springs…
Time to fill up our supplies and make some necessary repairs to the car.

Dinsdag, 9 juli 2013

Deze morgen waren we al vroeg uit de veren. Het had de hele nacht geregend en ik wilde zo vlug mogelijk van de kampplaats. Gisteren kwamen de buren ons op een onbeleefde manier vertellen dat het tijd was om ons filmpje te stoppen. We stoorden hen blijkbaar. Langs de andere kant waren er mensen die tot 22u hun muziek op hadden! Er waren enkel koude douches en we stonden buiten de camping wegens plaatsgebrek. Dit alles zorgde ervoor dat de zin om te betalen eraf was, zelfs na verwittiging van de volunteer-rangers (die wel heel vriendelijk waren).

Door de regen is het landschap omgevormd tot één grote modderpoel. Het regent gematigd maar constant…en dit is moordend. Na 4 uur ploeteren, rijden we ons vast. Achteruit, vooruit…niets helpt. Dan maar wachten en luisteren of er iemand op de baan is.
We horen de mensen van Mount Dare over de radio. Hij kan ons komen halen. Vooraleer hij uitrukt, heeft hij wel onze visarekening nodig. Hij vraagt 350 dollar om ons uit de modder te trekken. Hij moet ook 2u rijden tot hij bij ons is. We vertellen hem dat we nog even zullen wachten en hem bij nood terugbellen. Voor dat bedrag willen we wel een paar uurtjes wachten en langs de weg overnachten.
Gelukkig horen we op hetzelfde kanaal iemand van het cattlestation waar we doorrijden, spreken met Mount Dare. We horen iets van…”I’m not far, I can pick them up.” Dat geeft hoop. Binnen het half uur zou er misschien iemand kunnen langskomen. En geluk hadden we wel. Binnen het half uur zagen we TOEVALLIG 5 auto’s afkomen en…uit de andere richting komt op hetzelfde moment onze cattleboer. Op een weg waar nooit iemand langskomt! De touwen worden uitgehaald en aan de winch van een krachtige jeep gekoppeld. Na enkele pogingen en herpositioneringen worden we uit de modder getrokken. So far, so good.

Er staat ons nog een 90km te wachten met moddermeren en diepe groeven. We krijgen een snelcursus sliprijden. We rijden ons nog 2 keer vast maar Ilse, de bushvrouw, rijdt er haar keurig uit. Ik vind dit eigenlijk wel tof…20 keer voor- en achteruit en dan eruit! En klaar is de klus.
Na 140km (op 9u tijd en 60l benzine) houden we het voor bekeken en kamperen temidden van het veld…tussen de plassen. De volgende morgen lezen we op een bord dat 10m van onze tent staat dat we deze grond niet mogen betreden omdat het aboriginal land is…boete 1000dollar. Maar ik denk niet dat de politie hier vaak komt controleren in deze weersomstandigheden.

Woensdag, 10 juli 2013

Vandaag zetten we met frisse moed ons outback-avontuur verder. We glijden over de laatste 20km tot Fincke, een aboriginal dorp. Onmiddellijk worden we met grote borden gewaarschuwd dat hier geen alcohol wordt gebruikt. Net zoals bij de reservaten. We rijden tot de lokale shop waar het volstaat met zwarten. Alles is mooi geprijsd en de prijzen vallen mee. We letten even op de inkopen van de aboriginals en we zien wenig voedzaams passeren. Blikjes frisdrank, chocolade, chips, worstenbroodjes (die buiten in de microgolfoven kunnen opgewarmd worden),… En dit is hoogstwaarschijnlijk het middagmaal. Nu ja, wij hebben ook maar wit brood, confituur, salami en aperitiefkoekjes gekocht. Zo voedzaam is dit ook niet. Maar verse groenten en fruit hebben we binnen een dag. Dus dat overleven we wel!
De weg tussen Fincke en Kulgera gaat iets beter. We maken nog even een omweggetje naar Lambert´s centre of Australia, het geografisch midden van Australië. In het logboek zien we niet veel buitenlandse namen. Maar de onze zijn vereeuwigd in het echte centrum van ons geliefde continent!

Wat zijn we blij als we in Kulgera het begin van de asfaltweg zien. Dat is precies 30 dagen geleden!!! We verwennen onszelf en installeren ons op de lokale kampplaats. Een warme douche zal ook nog eens deugd doen.

Donderdag, 11 juli 2013

Op naar Alice Springs voor een zoetje, zoutje en zuurtje. We zullen ons eens lekker laten gaan in the Woolworths. Vandaag hebben we een lichte dag voor de boeg: 250 km op de asfaltweg. We zien terug Wicked Campers (met backpackers), roadtrains, Britzen,… Welkom terug in de bewoonde wereld!
Op de camping vroegen een aantal mensen waar wij uitkwamen. Onze auto was één modderpoel. Toen we de ruiten hadden gepoetst, hadden we opeens veel meer licht binnen. Op het opstapje lag gewoon 3cm modder die ik er met een mes kon afkrabben. En straks mag ze als beloning in de carwash!

Vrijdag, 12 juli 2013

De dag verloopt schitterend hier in Alice Springs. Gisteren kregen we al een nieuwe 2-persoons luchtmatras onder garantie..en met een glimlach. Vandaag kregen we een nieuwe tent omdat er een stok kapot was. In de Repco haalden we alle kuisproducten om onze Janis een facelift te geven. Bij Don Kyatt en the wrecker vonden we nieuwe sturingsbanden, rubberringen en het mechanisme om de rechtse zijruit open en toe te krijgen. Dit alles voor een goede prijs. Gisteren werkte het internet niet in de Mac Donald maar bij het toeristenbureau is er een plaats waar gratis internetontvangst is in de straat. Een luxe. We vonden iemand die de rits van onze fotozak kan repareren. Bart kon ook zijn hoorapparaat laten schoonmaken. Alle briefwisseling is op tijd toegekomen in onze postofficebox (We krijgen 2 kleine boetes omdat we blijkbaar niet betaalden bij het overrijden van de Harbour Bridge in Sydney. We hebben daar nooit gezien dat we iets moesten betalen. Ondertussen zijn die ook al netjes betaald over de telefoon.) Bovendien hebben we buiten de stad een mooi plekje om te kamperen. Momenteel zit ik bij de dokter voor een huidtest en straks rest ons alleen nog de Woolies voor vers fruit en groenten, een goed biefstuk en…een chipje. Onze 2 latten chocolade die we gisteren kochten zijn al gesmolten…niet in de zon maar in onze mond.
De consutatie bij de dokter verliep schitterend. Een vlotte en slimme kerel!

Grapje bij de kampeerwinkel:
Eigenaar belt naar de tentverdeler. Nadien komt hij bij ons en vraagt: “What do you want first? The good or the bad news?”
Bart antwoordt onmiddellijk: “The good news.”
De verkoper zegt: “The good news is that it is raining in Queensland.”
We vragen wat dan het slechte nieuws is.
De verkoper zegt: “The bad news is that you receive a new tent. And that is bad for me.”
Ik antwoord hem onmiddellijk al lachend: “That’s not because you can claim the money back from your dealer.”
Hij lacht vriendelijk naar me. We gaan naar buiten en ik denk even na over zijn grapje…
Hadden we nu eerst het slechte nieuws gevraagd, dan kon hij ook beginnen met het feit dat het in Queensland aan het regenen is. Het goede nieuws was dan dat we een nieuwe tent kregen. Het is maar hoe je het voorstelt in het leven!

Nog een andere anecdote:
Toen we in het toeristisch infocentrum binnen gingen en het adres vroegen van een dermatoloog en een gynaecoloog, gaf de jongeheer een blad met “mecanical repairs”. Ik dacht dat ik even niet goed gelezen had, maar “mecanic” lag in hetzelfde laatje als “medical”. Ik antwoordde hem: “Maybe I will be served faster.” Hij kreeg even rode oortjes…

Zaterdag, 13 juli 2013

Vandaag moeten we vroeg uit de veren voor een bloedafname. We lopen heel Alice rond vooraleer we de juiste locatie vinden. Niet leuk als je nuchter moet blijven! Maar een glimlach van de verpleegster doet me terug opbeuren. Alle winkels blijken dicht op zaterdag en we denken rond de middag al te kunnen vertrekken. We zetten ons aan Emily Gap voor een heerlijk middagmaal. Ik heb juist gegeten of ik ontdek onder de auto een benzineplas. Waar kan die nu vandaan komen? We rijden vlug naar onze goeie vrienden in de Repco en vragen een nieuw stukje buis. Er is wel een probleempje…de auto is juist volgetankt! In de autozaak raden ze ons kneedbaar metaal aan. Wat een handig spul! Op een korte tijd is alles terug opgelapt. Maar…bij een laatste check ontdekt Bart iets anders…de rechtervering is gebroken! Ai, een klein probleempje leidt ons naar een groter probleem. Ze willen ons hier echt in Alice Springs houden!
Al lachend vraag ik in de Repco even de prijs…366dollar…maar nu in promotie voor 56dollar. We kunnen onze oren niet geloven! Wat een geluk bij een tegenslag! We kopen beide veringen en stoppen de boodschappen voor vandaag. Een douche in de jeugdherberg doet deugd als afsluiter van de dag. Oh ja, de was hoort er ook nog bij.

Zondag, 14 juli 2013

Rustdag…alhoewel…
Mechanisme rechter voorruit vervangen, was uithangen, beautysalon van de tenen, dak wassen en waxen, bagagerek herstellen, voorste licht upgraden, kabels fixeren van extra batterij, winterkledij opruimen, linnengoed verversen, gerief sorteren en 3x lekker koken.
We zijn beiden trots op het gedane werk.

Maandag, 15 juli 2013

Missie: mechanieker vinden om veringen te vervangen.
9u30: missie volbracht. Afspraak morgen, any time after 8h.
Oefensessie didgeridoo… Moelijker dan verwacht!
zie : http://www.soundsofstarlight.com & http://www.andrewlangford.com/

Dinsdag, 16 juli 2013

Wachten op onze Janis…

Tegen 17u mogen we onze Janis afhalen! Wat een transformatie! Ze is zo gegroeid! De spatborden van haar wielen komen nu tot aan mijn buikepit! En ze is een hoofd hoger dan mij. Amai, en wat een luxe om ermee te rijden. We krijgen er beiden een opkikker van. Nu mag ze naast alle andere stoere bakken staan! We zijn trots op haar!

Tot hoors en geniet van de blogs!