Woensdag 23 april 2014

De volgende 3 dagen gaan we naar Itabali bij een vriend van Peter. Hij leert ons heel veel over het land. Hieronder enkele fragmenten uit het dagdagelijkse leven in Guyana.

De goudmijnregio van Guyana is ‘the Wild Far West’!
In het binnenland vind je heel wat ‘jonge meisjes’, vooral Braziliaanse. ‘Woman are more precious than gold.’ Er bestaan organisaties die proberen om de meisjes uit de mensensmokkel te bevrijden. Ze brengen ze terug naar Georgetown, waar geen werk is. Ze zijn dus sneller terug in de jungle dan men ze er uit kan halen. In een winkeltje werken, brengt hen misschien 9000 GYD (30€) op, terwijl ze dit op 5 minuten verdienen in de jungle. Als er goud te vinden is, verdienen de mannen goed omdat ze een procent krijgen op de vondsten. Veel goudstukjes verdwijnen ook in de mond of elders… Het goud wordt verhandeld aan 1000$ per oz, terwijl de wereldmarkt 1200$ per oz hanteert. Het goud hier is 90% zuiver. Goud mag niet zomaar uitgevoerd worden. Daar hebben de mensen wel een oplossing voor gevonden. Het goud wordt gesmolten tot juwelen en rond de hals naar de grootstad of het buitenland gebracht.
Op wereldvlak doen vrouwen vaak de budgettering van het huishouden. De machocultuur zorgt ervoor dat mannen niet afgeven op elkaar en het verdiende geld vaak ‘verdrinken’ en ‘verseksen’.
Een bedenking: “Wat is een man waard zonder een vrouw aan z’n zijde?”

Aan de checkpoints van de goudmijnregio’s worden de paspoorten volledig doorbladerd. Waarom? De Brazilianen die in Guyana komen werken, hebben vaak niet de vereiste papieren. Daarom stoppen ze geld in hun paspoort zodat de grensbeambte hen doorlaat. Oorspronkelijk werden de checkpoints opgericht om ‘smokkel’ te voorkomen. Maar de grensbeambten worden zo weinig betaald dat corruptie een evidentie wordt.

De leerkrachten verdienen max 50000 GYD (170€) per maand. Bovendien weten ze dat hun leerlingen straks toch hun kwalificatie niet gebruiken en het werk doen van een ongeschoolde.
Deze twee factoren zorgen ervoor dat de motivatie van de leerkrachten ondermaats is. Het niveau van de scholing gaat dagelijks achteruit. De jongeren die wel een diploma halen, verdwijnen naar het buitenland, waar ze meer kunnen verdienen. Er is een braindrain van 80%.
…

Our flight to the Kaieteur Falls is scheduled for saturday, so we have a few days for spare by now. Peter comes up with a nice opportunity for the next days, a visit to his friend Ian in the jungles of Guyana…
But the first thing is how to get there. From Georgetown we cross the Demerara River, take a minivan to Parika, and then a speedboat up the mighty Essequibo River to Bartica, where we buy some food and a present for Ian, before we take a second boat – in which we pass Itabali – to Ian his personal pier. Along the way we pass a couple of mining sites and mining boats, since Bartica is the Mining Capital of Guyana.
Roads in Guyana are often very bad, so waterways and air transport are more reliable alternatives.

Ian lives on a patch of jungle lands, where he has his home, surrounded by a private fruit and vegetable garden, before all changes into the lush green jungle vegetation… When you speak about an isolated patch of jungle land, well this is one.
We receive a warm welcome from Ian and Malaika, his wife.

The next two days we simply relax in the green environment, enjoy Malaika’s cooking abilities and go for a little walk in the lush green, a difficult thing to do 🙂
This feels much better as a jungle experience than the previous one.
So a great tip, Peter and a great stay, Ian and Malaika…

Back in Georgetown we go for a visit to the zoo… To see some of the local animals, there are big renovation works going on, but we see a couple of nice animals, but only a glimpse of a jaguar. What a pity!