Woensdag, 16 oktober 2013 en donderdag, 17 oktober 2013

Vandaag trekken we de Karakoram Highway op als 2 luxetoeristen. We
betaalden een excursie voor 2 dagen met taxi en privé-chauffeur!!!
Het eerste stuk gaat door de rode kloof van de Ghez rivier. In Ghez is
er een officieel checkpoint. Paspoorten en permit laten zien…en
zeker niet lachen!

Vervolgens rijden we verder via de Kongur Mountains tot aan de met
gletsjers bedekte Muztagh Ata (7546m). De toeristische trekpleister
van de tocht is het Karakul meer, omringd door besneeuwde bergtoppen.
In Tashkurgan, waar we ook slapen, bezoeken we het fort waar de stad
zijn naam aan te danken heeft (tash=steen/kurgan=versterkingen). Hier
werd het wereldberoemde boek “De Vliegeraar” verfilmd van Khaled
Hosseini.

De volgende dag gaat de tocht verder naar de Khunjerab Pass (4800m).
Dit is de grens met Pakistan. “Khunjerab” betekent “Valley of blood”.
Dit herinnert aan de tijden dat de karavanen passeerden. Die werden
vaak overvallen door struikrovers.
Het is een schitterende trip. Drahmat (bedankt)!

Vrijdag, 18 oktober 2013

We zitten op de trein naar Turpan. Ons lot…22u in verticale positie.
We hebben veel tijd en ruimte in te vullen. Het eerste zal wel lukken
maar voor dat tweede zullen we ons moeten toeplooien. Gelukkig zijn de
Uighuren wat plooibaarder dan de Chinezen!
We worden in de wagon vriendelijk onthaald door de Uighur bevolking.
We zijn blijkbaar niet de enige met veel bagage. Velen keren terug van
het offerfeest met kartonnetjes fruit, vers en gedroogd. Wij doen net
hetzelfde. We kochten amandelen, walnoten, macademia noten,
gojibessen, rozijnen, gedroogde viigen en dadels. Zo’n 4 kilo in
totaal. Bovendien hebben we nog een watermeloen, een heerlijke
cavallon en zoete druiven mee. Dat is nog eens 9 kilo.
We weten ondertussen dat noten en gedroogd fruit vol vitamienen,
mineralen en anti-oxidanten zitten en dus heel voedzaam is bij het
ontbijt of als tussendoortje. We leerden op reis al heel veel over
voeding en het interesseert me meer en meer om te zien wat de lokale
bevolking eet en wat we er kunnen van leren om onze dagdagelijks
voedingspatroon aan te vullen. Als je lang onderweg bent, is het ook
belangrijk om de nodige vitamienen en mineralen binnen te halen. Maar
voor lekkerbekken als wij is dat zeker geen probleem.
…

The main purpose for our visit at Kashgar, is because we want to see
the Karakoram Highway. It is said to be one of the most beautiful
passes in the world… So we book a two day tour up the highway and
back.
We do the trip with a private taxi and driver, so we have plenty of
time to stop and take pictures along the road. A luxury we allow
ourselves because the little time left here in China.

The first part of the trip passes the Kashgar oasis to Upal, where we
enjoy a little breakfast with freshly baked nan. They are still oven
hot… Delicious!
After that, we enter the claret-red, sandstone valley of the Ghez
river and pass the major Ghez checkpoint. Like always, showing all the
papers to a little interested, but highly bureaucratic soldier. The
fun here is they always look so authoritarian, want to impress and
like to be important, but mostly they don’t speak English and almost
every time check the wrong visum… They just page through your pass,
because they are allowed to…
From there we enter the wet plateau, surrounded by sand mountains.
Locals call it Kumtagh (sand mountain). The lake is beautiful, but ice
cold already!
From here we drive to the major part of the trip, the Karakul lake,
surrounded by the snow capped mountains… Konghur Mountain (7719m)
and the heavy glaciered Muztagh Ata (7546m). What a view! Now we cross
once again the high plains, to the city of Tashkurgan. Along the road
we spot often camels or yaks.
In the town we really feel into Pakistan, except for the immense
entrance lane boarded with numerous lights. Quite unnecessary for a
town with hardly inhabitants… In the town fort parts of the movie
‘the kite runner’ based on the same novel from Khaled Hosseini were
filmed. By looking at the movie on the train trip to Turpan, we
clearly recognize the fort. The hotel in Tashkurgan is not much, but
we receive a warm welcome from the servants. The manager afterwards is
another story…

The next day we leave early in the morning to the Khunjerab Pass till
the Pakistan border… We drive out the town in the snow, and drive
uphill to the 4800m high pass. In the days of old, this pass was a
dangerous caravan crossroad. The name – valley of blood – refers to
the many bandits that robbed and killed the caravans. Nowadays it
offers a peaceful scenery. Along the road the clouds break free and
we have a wonderful mountain view. At the border, a huge gate with an
enormous building greet us. It dwarfs the small Pakistan control post.
For now the border is closed till 21 october, because of the
festivities… And mostly, foreigners are not allowed to cross.
Especially not if you are German, American or Japanese…

After that, we return to Khasghar along the ‘same’ way… But we are
lucky, the way we drove yesterday entirely sun-lit is snow-covered
this time. We see the yaks and camels in the snow and the Karakul lake
is also dotted in white.
What a difference, but what an experience!

Drahmat Kashgar.