Dinsdag, 10 december 2013

Om precies 12u10 kunnen we ons Russisch visum afhalen.
En om 14u25 zitten we al op de Trans-Mongolian!!! Het is de langste treinreis ter wereld, 6266 km! Een droom wordt werkelijkheid!

We vertrekken met 2 bananendozen vol eten voor 5 dagen (eigenlijk 4 x 24 + 5 uren). Zelfs een fles vodka…vanavond vodka-orange. Wagon 8 bed 13 en 14. Bart klasseert alles mooi in de bakken onder de zetels, het toiletgerief in de netjes boven het bed en de jassen en pulls bij de dekens. We hebben 2 toffe Russische madammen als “kupe”-gerantes. Ze noemen ze hier “provodnitsa”. We merken zeker niets van de zogezegde Russische norsheid. Voorlopig hebben we een volledige coupé voor ons tweetjes. Hopelijk blijft het zo. We kunnen nog tot de avond genieten van de prachtig besneeuwde Mongoolse landschappen. We gaan het land en zijn (gast)vrijheid missen!!!

In Sukhe-Bator stapt de Mongoolse migratiedienst op de trein om de laatste formaliteiten af te handelen. Nu hebben we echt het land verlaten.
Een kwartiertje later in Naushki gebeurt hetzelfde met de Russische migratiedienst. Een vrouwelijke staatsbeamte loopt alle coupé’s af. De paspoorten worden heel nauwkeurig gecontroleerd en we krijgen onze eerste Russische stempel! Daarna komt de douanedienst nog langs. De trein wordt als het ware ontmanteld. Zelfs de plaat in het plafond wordt losgeschroefd! Ook de drugshond is van de partij. Blijkbaar heeft een dame iets te veel spulletjes (made in China) mee en er wordt lang gediscussieerd… Maar alles verloopt heel rustig en met de glimlach. Nog steeds niets te merken van de Russische norsheid…

Woensdag, 11 december 2013

Hoogtepunt van de reis: het Baikalmeer, “Het diepste meer ter wereld, 1637m.”.
Het wordt ook wel “de parel van Siberia” genoemd. Het meer is 636 km lang, 60 km breed, heeft een bananenvorm en is omringd door rotsen en bomen. Het water wordt nooit warmer dan 15 graden. Men vertelt dat in de zomer het water kristalhelder is en dat men soms tot 40m diep kan kijken. Daardoor riskeren sommige zwemmers zelfs hoogtevrees!
Naar het schijnt kan je in februari en maart over de 1m dikke ijslaag wandelen.
Wij genieten nu al van de pakken sneeuw op de bomen. Sommige stammen zijn zelfs helemaal gebogen. We zullen dit jaar veel kerstbomen gezien hebben!

Tijd is altijd relatief.
De volledige Trans-Mongolische treinreis speelt zich af in Moscow tijd. Dit geeft grappige taferelen.
Bijvoorbeeld:
Op het perron in Irkutsk zien we een digitale klok: 8u23 terwijl het leven in de stad zich afspeelt in de namiddag om 13u23.
Een ander voorbeeld:
Om 17u wordt het donker buiten terwijl de Moscow tijd in de trein nog op 12 u staat.
In totaal passeren we 5 tijdzones. Moscow is nog steeds 3u vroeger dan België.
Vraagstuk: Straks vliegen we van Moscow naar Berlijn. We vertrekken om 20u55 en komen aan om 20u45. Hoe lang duurt de vlucht?

Ik ben het boek “Zandlopers” aan het lezen. De verhalen zijn heel toepasselijk op deze treinreis. Graag wil ik een fragment uit het voorwoord met jullie delen.
“Als de sterren roerloos aan het firmament stonden, zouden wij geen besef van tijd hebben. De tijd is slechts indirect te bevatten. Maar anders dan de ruimte, waarmee hij vaak in één adem genoemd wordt, is de tijd nauw verweven met ons innerlijk leven. Afhankelijk van hoe wij ons voelen, verandert hij: de tijd wordt lang of kort, vervliegt in een oogwenk, staat stil. Als de tijd een gezicht heeft, dan zijn wij het die er de ogen aan geven.”

Donderdag, 12 december 2013

Een prachtige zonsopgang over de besneeuwde landschappen. De duizenden zilverberken zijn prachtig.
Vandaag zagen we iets speciaals: een hospitaal-trein!!! Indrukwekkend. Consultaties, onderzoeken,… alles op wieltjes.

Halfweg! Novosibirsk…2963 km van Ulaan Baatar.
Daarjuist waren we bijna onze fles vodka kwijt! Ik zet even de fles op ons tafeltje en ze wordt opgemerkt door onze gerante. Blijkbaar mag er geen vodka gedronken worden. Ze vertelt me lachend dat we de fles mogen houden als we haar wat zoetigheid geven. In onze doos zit niet veel zoets…behalve de pot “Golden M”, chocopasta geïmporteerd vanuit België, Malle. Ze neemt die lachend mee en blijkbaar zijn we onze choco voorgoed kwijt!

Vrijdag, 13 december 2013

Goedemorgen. Ai, wat is het nog donker buiten. Even de klok checken…10u48. Moskow tijd of Irkutsk tijd? Het is wel degelijk Moskou tijd. We zitten hier dus duidelijk in de kortste dagen van het jaar! Die verschillende tijdszones zijn echt wel funny!

Om middernacht, in Omsk, krijgen we een kamergenoot bij, een echte Rus. Ik mocht verhuizen naar het bed boven Bart. Gedaan met de romantiek!
De treinreis is gewoon heerlijk. Lekker wiegend Rusland door…

De treinreis verloopt PERFECT volgens schema. Telkens als de trein stopt, stappen de “provodnitsa” af en beginnen met het afkloppen van de ijskegels onder de trein, vooral ter hoogte van de toiletten. Onze kamergenoot verlaat ons in Ekaterinburg. Joepie, we hebben terug een privé-lounge! Straks gaan we voor de laatste keer slapen…

Zaterdag, 14 december 2013

Vladimir, de laatste stop voor Moskou. We zijn er bijna…

Ik wil graag deze trip eindigen met een ander citaat uit mijn boek: “Vooruitziend optreden betekent niet dat je de toekomst kunt afdwingen.”
Er wacht ons een nieuw avontuur in Moskou…
…

The Trans-Mongolian Railway… We have to travel some 6266km from Ulaan-Baatar to Moscow, all the way by train. A trip from 5 days, crossing 5 time zones, passing along lake Baikal to finally arrive back in Europe.

Our transit visum is finished right on time, so we pick it up, say our goodbyes in the Golden Gobi Guesthouse and head to the railway station. An exciting trip awaits us, but I hear you thinking… 5 full days on a train… How do you survive that? Quite easily, reading, looking out the window, chatting,… Enough possibilities! When we enter the train, we’re lucky. An entire compartment for the two of us, the other two sleeping places stay vacant. Let’s hope it stays that way all the trip.
At the Russian-Mongolian border we have a thorough check of the train, our compartment and the passports. But all goes smooth and after a couple of hours we enter the Russian territory.

When we wake up the first morning, we spot Lake Baikal… The worlds deepest lake, 1637m. In summertime the water can be so clear that you can look up to 40m deep, too much for people with fear of heights! And in the mid of the winter there is an ice layer of some 1m thick. Trucks can take then the lake as a short cut.
All morning we have views of the Blue Pearl.
The train keeps driving with ‘the pace of the camel’. Slowly some towns and snow landscapes pass by.

Time is a funny story here… You pass 5 time zones, but all the time is related to Moscow time. So when you get off the train in the dark, the clock gives only 3pm… In the beginning you try to know which time zone lies where, but after a while only sunrise and sunset define the pace.
Five days later we arrive in Moscow where Ekaterina, a friend of mine awaits us. I look forward to see her back and to discover Moscow!