Negen jaar geleden ontmoette ik Nadia en Thais in Valparaiso in Chile. Ze vroegen me een foto te nemen van hen…en we raakten aan de praat. Ik noemde haar “loca” omdat ze zomaar met iedereen ging spreken en overal voor een glimlach zorgde. Een maand later ging ik bij haar op bezoek in São Paulo en verbleef meer dan een week bij haar familie. Haar moeder heeft een reisbureau en haar vader is architect. De laatste jaren hoorden we elkaar nauwelijks vandaar dat ik wat schuchter terug contact opnam. Ik vroeg haar om onze tickets van Rio naar Manaus in te boeken. Blijkbaar staat de foto die ik haar cadeau deed 9 jaar geleden nog steeds op haar bureau. Ze vroeg of we niet bij haar thuis wilden passeren. En dat deden we…
Amai, Braziliaanse gastvrijheid…

Om 11u komen we aan in het busstation van São Paulo en nemen onmiddellijk een taxi naar het reisbureau van Nadia. Achter het bureau woont haar grootmoeder maar die is momenteel wat ziek en verblijft bij haar oom. We krijgen de sleutels van het huis en er staat een heerlijk ontbijt klaar!
In de namiddag gaan we op stap met de ouders van Nadia en bezoeken de werven van haar vader. Iedereen wil hier tegenwoordig in een appartement wonen omwille van de veiligheid. In een huis kan men veel gemakkelijker inbreken. Ook in het reisbureau werd al ingebroken ondanks een alarm en een stevig hekken. Nu hangt er elektrische afspanning op de muren rond het gebouw. Dit blijkt de dieven toch iets af te schrikken. De betere appartementsgebouwen hebben hier allemaal een zwembad, feestruimte, sauna en fitness als gemeenschappelijke ruimtes. Wel praktisch!
Diezelfde avond nodigen Nadia en haar man Fernando ons uit om te gaan eten. Als we het restaurant zien, houden we onze adem in. Hier zal het wel peperduur zijn. We stoppen voor de deur, stappen uit en de auto WORDT weggereden naar de parking. Wij krijgen een nummertje in retour. Nadia komt hier al vanaf haar 3 jaar. Ze kent alle obers.
Tot onze grote verbazing vallen de prijzen best mee gezien de klasse van het restaurant. Nadia en Fernando wachten geduldig tot we gekozen hebben. Daarna vertellen ze ons dat één gerecht volstaat voor 2 tot 3 personen. Zij zullen dus met ons mee-eten.
We geven de keuze door en de obers brengen ons onmiddellijk heel wat aperitiefhapjes: pao do queijo (kaas-brood-balletjes), olijven, vleeskroketjes en een parmezan-smeerkaas. Dit is extra te betalen maar superlekker. Nadien bestelt onze gastheer nog een salade met verse palmitas. De vinaigrette wordt aan de tafel gemaakt in een plat bord met 2 soeplepels! Daarna komt de vleesmix op de rooster met rijst en frietjes. Gewoon heerlijk. En inderdaad… we kunnen met ons viertjes van één schotel eten. Telkens opnieuw wordt alles gesneden aan tafel en geserveerd door de ober. Ze komen geregeld terug om bij te serveren. Op het einde wordt zonder schaamte de restjes in een potje mee gegeven. Nadia vertelt me dat dit ook vaak wordt weggeven aan de mensen in de straat.
De volgende morgen gaan we naar de markt om alle exotische fruitsoorten te leren kennen. Ik neem honderden foto’s en de mensen denken dat we van de televisie zijn. Ze willen allemaal heel graag in beeld komen en poseren dan ook heel gemakkelijk. Hier zou ik uren kunnen spenderen…Het hoogtepunt van de markt is wel “pastel” (gefrituurde deeg met vulling naar keuze) met “caldo do cana” (rietsuikersap). Wat een lekkernij! We krijgen zelfs een extra glas als toerist! We keren terug naar huis met zakken fruit. Ananas, watermeloen, verse vijgen, bananen, druiven,… De smaak van zongerijpte vruchten kan je niet vergelijken met het tropisch fruit in onze supermarkten. Daarvoor moet je echt tot hier komen!
In de namiddag vertrekken we naar “Libertade”, Chinatown in São Paulo. We gaan op zoek naar een hemd voor Bart. Vanavond gaan we uit eten en zijn kledij heeft het de laatste dagen begeven. Na lang zoeken vinden we uiteindelijk een polo van Tommy Hilfiger. Die zal het voorlopig moeten doen tot we nog iets anders vinden. We willen vóór 16u terug omdat het nadien veel te druk wordt in de metro. Niemand wil trouwens nog de metro nemen. São Paulo staat voortdurend in de file. Er zijn meer auto’s dan mensen!!!
Vanavond gaan naar een chique Portugees restaurant voor de verjaardag van de mama van Nadia. De specialiteit is “kabeljauw”. Opnieuw zelfde scenario…aperitief met allerhande hapjes. En daarna 2 gerechten waar we met zijn 8 van eten! En zeker voldoende. Zelfs Bart kon het laatste stukje vis niet meer binnen krijgen. Als afsluiter is er natuurlijk de verjaardagstaart!
Laatste dag in São Paulo. We gaan met mama naar de “Mercado Central” waar we een sandwich met “mortadela” (een soort varkensworst) gaan eten. De beste van de stad! En dat is duidelijk aan de rij wachtenden om een tafeltje te bemachtigen. Op de markt vinden we toch iets dat ook Nadia haar mama niet kent: rode jeneverbessen. Ook hier peperduur. We kopen een bakje maar blijkbaar is de smaak voor mama te zuur. Nadia vindt ze lekker.
Als afsluiter gaan we nog langs in het appartement van Nadia en Fernanda. We eten er risotto met wijn en ijs als dessert. We kijken naar de film van hun trouw. Was me dat een feest! Haar vader is van Griekse afkomst en ze organiseren jaarlijks een groepsreis naar Griekenland. Hun trouw werd een Grieks feest waarbij er 1000 borden werden gebroken. En ze trouwden in de orthodoxe kerk van de ouders van Nadia. Om 23u brengen ze ons naar de busterminal met een dikke knuffel als afscheid.

OBRIGADO NADIA Y TODO SU FAMILIA !!!
…

Before we travel to Rio we have an appointment in São Paulo, with Nadia and her family. Ilse met them some 9 years ago on a trip in Souh-America and when we booked our flight from Rio to Manaus, thanks to Nadia, we received an invitation at their place.
So we stop in São Paulo, after another 13 hour night trip… Take a taxi to their travel agency and then, a warm and friendly welcome. Some refreshments and an entire home for us alone. Normally Nadia’s grandmother lives there, but now she stays a couple of days with an uncle outside town and we can use her house… Wow, that is what you call a tropic welcome! That afternoon we relax, try a Brazilian shake and visit some of the flats Nadia’s father – an architect – is building at the moment. What a style, every apartment has a common swimming pool, sauna, festivities space, barbecue, fitness space and a personal security at the entrance. Easily accepted 🙂 They are also well fenced and wired because of the high degree of criminality.

In the evening Nadia and her husband, Fernando, take us out for dinner in a typical restaurant. There we learn about the Brazilian way of serving, all plates are too big for one person, so you order a couple of dishes for a group and everyone tries everything.

Every tuesday there is the typical market near their home, so in the morning we can observe all kinds of fruits and vegetables. Try to find some sweeter pineapples or mangoes. They introduce us in eating ‘pastel’ (fried dough with a filling that varies from meat, chicken, cheese,… over chocolate and bananas to vegetables), with ‘caldo de cana’ (mixed sugar cane).
Sao Paulo itself has not much interesting to offer, so we’ve seen it in about an afternoon…
That evening we celebrate the birthday of Nadia’s mum. With another great restaurant. Only the choosing of flowers is totally different than we’re accustomed to… Flowers here have a meaning, tell a story. The people here love also lots of colours, so fitting in the interior is only of minor importance.

The last day in the city we receive an invitation for the typical ‘sandwich with mortadelle’ – some kind of pork meat. In the mercado central are the best ones of town served, we are told, so Nadia’s mum takes us for a tasting. We have to wait a while, seems like everybody – and with a population of 20 million you have some people – knows the place! We admit, they are delicious and once again too big for a single person.
That evening Nadia and Fernando cooked for us, show us their wedding movie and drop us off at the bus station, for our night trip to Rio…
Maybe the town hasn’t much to offer, during these days we tasted a lot of typical Brazilian food and fruit, enjoyed the hospitality of Nadia’s family and just enjoyed being there.

Muito Obrigado a todos …
We loved our stay in São Paulo.