Who don’t knows him… The famous Mongol leader who ruled one of the greatest empires the world has known! For our last days in Mongolia, we plan a trip to his birth place, while we pass some monuments of his life along the trail.
The Mongol culture is a nomadic one, so there is only little evidence of his presence.

Around 1162 a boy named Temujin was born in Dadal. He was the son of a khaan (= king) from one of the different tribes in Mongolia. In that period the Mongols were divided in numerous different tribes that warred all the time against each other.
His father was killed when he was still a boy and his inheritance was stolen. He lived a life of poverty and difficulties, before he took his rightful place as khaan back. From that moment on he started to realise his dream, a united Mongol nation.

Many battles later he finally achieved his goal in 1205, when he was crowned. From that moment on, he changed his name into ‘Chinggis Khaan’. At that moment he had united the Mongol and Turkish tribes in the country. After that he started to expand the territory towards China and Europe. On the height of power, the Mongol empire stretched from the Pacific Ocean to the Mediterranean Sea… He ruled till the Egyptian border.

Khaan is often depicted as a cruel person, but the truth is that he was kind to his enemies as long as they accepted his terms of surrender. If they choose to surrender, all was well. If they fought, he was merciless.
Because of the many profits his reign offered, many accepted his rules.
Until today we use parts of the laws and terms he arranged. His laws were especially practical ones instead of very theoretical ones. He established the first free-trade zone in the world and standardised the taxes, so merchants were only taxed once. He also stated that ambassadors were envoys of peace, with which he started the immunity of our current diplomats.

His Pax Mongolia was a time of welfare and peace throughout Eurasia. After his dead (1229) his son Ogedei Khaan continued the reign and Kublai Khaan after him. The reign finally ends in 1368, but before that time there were already lots of internal struggles.

With our five day trip we follow the traces of that great man. The Mongolian people are still very proud on him. He is their national hero.
The only thing they find hard to accept, is that the Khaan replaced the Mongolian capital – хархорин – for the Chinese Beijing after 40 years…

We end the trip through Mongolia with a visit to the great monastery in Улаан Баатар… Before we prepare for a five day train trip from Улаан Баатар to Москва.
Meet you back in Russia…
…

Dinsdag, 4 december 2013

Today we go to the Russian prison! De Russische ambassade ziet er inderdaad uit als een gevangenis… 2 rijen prikkeldraad. We hebben al een aantal keer de voorschriften gelezen op het bord aan de ingang van het gebouw. “What do you need to apply for a Russian visa?” “Foreigners: every day 14h-15h.” We staan er dus al om 13u50 om zeker niet te laat te zijn! Twee minuten voor twee wordt de poort ontgrendeld.
Binnen worden we gescand en krijgen we een aanvraagformulier. Blijkbaar spreken ze hier alleen Russisch… We mogen tot bij de diplomaat om onze vragen te stellen.
Heel vlug beseffen we dat wij de voorschriften om een visum aan te vragen beter kennen dan hij. Hij moet alles telefonisch navragen. Zijn opmerking: “If you want to stop more, just ask for a tourist-visa. Not possible? Why not?”
Dat is me ook weer een belevenis! Een diplomaat die de regels van de papieren op de voordeur niet kent! Zelfs de prijs van het visum moet opgezocht worden in een grote zwarte map! Maar zijn vriendelijke glimlach maakt alles goed!
Hij vertelt ons naar een reisbureau te stappen om nog eens na te kijken of we geen toeristenvisa kunnen krijgen. We proberen toch nog eens maar we kennen eigenlijk al het antwoord: TRANSITVISA. Dit houdt in: 1x stoppen voor 2 nachten. Voor ons wordt dit dus Moskou.

Ok, actie. Op zoek naar een trein- en vliegtuigticket. We gaan eerst de prijzen vragen van de vluchten op de verschillende dagen aansluitend op de aankomst van de trein in Moskou. Vanuit Ulaan Baatar vertrekt er iedere week 1 trein naar Moskou. De ene week is het een Mongoolse trein en de andere week een Russische. Dit maakt het volgende schema met vertrek op:
vrijdag, 6 dec
dinsdag, 10 dec
vrijdag, 20 dec
dinsdag, 24 dec
Veel keus hebben we niet. De 20ste is ons Mongools visum verlopen, de 6de is te vroeg om een Russisch visum te hebben,…dus blijft alleen de 10de over. We kopen zonder problemen het treinticket die ons een derde kost van de trein in omgekeerde richting. Ook het vliegtuig inboeken lukt heel vlot.
Mission completed.

Woensdag, 4 december 2013

Indienen van alle papieren voor de aanvraag van ons Russisch visum.
We kunnen het visum afhalen op dinsdag 10 december om 12 u en onze trein vertrekt om 14u25. “Enough time to go to the station” vertelt de diplomaat met een glimlach. Maar zijn glimlach geeft me wel vertrouwen. Het zal gewoon even spannend worden.

Donderdag, 5 december 2013

We go again on the Mongolian roads… We gaan er inderdaad nog 5 dagen op uit in de voetsporen van Ghinggis Khaan. Richting Nood-Oost.
We beginnen met een bezoekje aan het bekende standbeeld van onze heerser. Je kan helemaal tot boven met een lift om daarna op de manen van het paard te klimmen.

In de namiddag bezoeken we het Khökh Nuur (Blue Lake = meer) waar Temujin zich voor de eerste keer uitriep als khaan (emperor = heerser) van de Mongoolse stam.

De nacht brengen we door in een hotel boven een restaurant waar we een lekker dubbel bed krijgen. Even is er wel wat geluidshinder door een Mongool die wat teveel vodka opheeft. Maar dat hoort er ook bij.

Vrijdag, 6 december 2013

Deze morgen stoppen we om 10u aan een ger. Even goedendag zeggen en we worden uitgenodigd. Elk een kommetje melkthee en tos. Dit laatste is gefermenteerde melk met meel erin. Net een kruimelkoek. De tos hier is goed gefermenteerd en smaakt naar vodka…
Opeens brengt de heer des huizes een stuk vlees naar binnen en gaat de welbekende wok op het vuur…feest! Ze vragen of we lever lusten… Dat zien we niet echt zitten. In de plaats krijgen we een stofpotje van het beste koevlees met uitjes. De smaak is niet te vergelijken met ons geprepareerd vlees bij de slager! Mocht het overal zo koud zijn als in Mongolië brachten we gewoon een paar stukken mee naar huis.
Onze chauffeur stopt om de 2 uur en klopt aan bij een familie om warme melkthee te drinken. De gastvrijheid bij de Mongoolse bevolking is toch ongelooflijk.

Aangekomen in Dadal. Blijkbaar is er hier geen gastfamilie te vinden. Het hotel is voor de eerste keer in Mongolië een minder goede ervaring. Ze vragen er 20 000 per persoon. Dat is veel want in Moron hadden we daarvoor een superdeluxe kamer met privé-badkamer.
We proberen nog te onderhandelen maar “no way”. Onze chauffeur blijft er ook wat passief bij.
Om de sfeer wat op te krikken begin ik dan maar te koken. Vegetables: wortels, raap, paprika en een witte wortel (weet niet hoe die groente heet)… niet precies een aanlokkelijke combinatie voor carnivoren! Gelukkig vind ik in ons noodrantsoen nog een blikje vlees. Daarmee tover je op ieder Mongools gezicht een glimlach!

Nog een dikke kus aan iedereen als Sinterklaasgeschenk!

Zaterdag, 7 december 2013

Vandaag bezoeken we een aantal herdenkingsplaatsen van Ghinggis Khaan.
Eerst gaan we naar Khajuuu Bulag. Aan deze bron schijnt onze grote man ooit water te hebben gedronken. Ik hoop dat hij dan betere enzymen had tegen de yakmest die errond ligt dan nu. Mij lijkt het niet zo uitnodigend!
Daarna rijden we Deluun Boldog in. Het zijn bossen waar we een “stone marker” kunnen vinden die in 1990 gebouwd werd om de 750ste verjaardag van het boek “The secret History of the Mongols” te vieren. Het zou op die plaats zijn dat Chinggis Khaan geboren werd in 1162. Hij leidde een nomadenleven. Vandaar dat er veel discussie is over de waarheid van de plaatsen. Meer over het leven van deze heerser vind je in het verslag van Bart.
Het laatste bezoek is het Chinggis Khaan standbeeld. Het werd gebouwd in 1962 om de 800ste verjaardag zijn geboorte te vieren.

’s Avonds logeren we bij een nomadenfamilie die bestaat uit een vrouw en haar zoon. Het is nooit geheel duidelijk waar de man is. Ofwel is die ver weg voor inkomsten voor het gezin, naar de stad, op stap met de dieren, overleden,…
We zagen nog nooit zo een propere en geordende ger! Klein maar lekker gezellig. Ze maakt ook de beste momo’s in Mongolië. Het zijn net roosjes. Ook haar Mongoolse melksnoepjes zijn overheerlijk.
We kopen er 2kg voor het thuisfront. Als ze de laatste snoepjes in de plastiek zak gooit, neemt ze er enkele terug. Blijkbaar is het een Mongools gebruik dat je altijd iets teruggeeft.

Zondag, 8 december 2013

We nemen afscheid van de superlieve dame en haar zoon.
In de late namiddag ontmoeten we 2 ruiters die paarden aan het vangen zijn met de traditionele lange stok en een lus eraan. Het licht van de ondergaande zon over de graslanden geeft weeral eens betoverende kleuren. Een prachtig moment voor foto’s. En het zijn zelfs echte mannequins!

Onze laatste echt Mongoolse avond spenderen we terug bij een vriendelijke nomadenfamilie. Ze maken ons voor de laatste keer een Mongoolse spaghetti.

Maandag, 9 december 2013

Helemaal terug naar Ulaan Baatar! Het laatste stuk asfalt voelt goed aan ons achterwerk. Het is net alsof we over een lang tapijt rijden…