We travel back to YuShu, before we head to XiNing, the capital of the QingHai province… The practical part of the city is quite hard. We spend some time to find a good sleeping place, all the prices for the rooms are sky high! Finally we decide to pay that price, but we are rewarded with a clean, spacious room and white, bright duvets!
After that we go and search some ATM’s to withdraw money, no easy task here, since almost no bank accepts our MasterCards. Finally we manage to withdraw some money and head to the bus station… Some 10 km’s out of town to order the bus tickets to Xining.

On the way back we ask the driver to drop us off at a great Mani Wall… It is said to be the biggest one, but we can believe it! The site is huge and the number of inscribed stones enormous! We start to walk the kora around the site, but halfway we start wandering between the small paths crisscrossing the stone piles. Feels great.

The next day my stomach keeps me in bed, so Ilse changes the bus tickets and visits the Princess Wenchen Temple near the city. She has some great encounters with the locals and I can enjoy her pictures afterwards.

Now it is time to leave the Tibetan Highway, with an 18 hour bus trip to XiNing… Not our favourite idea, but yeah we have to travel some huge distances here in China.
We step onto the sleeper bus, with some 42 beds instead of seats, so the next 18 hours we’ll spend lying down while the landscape passes by. Luckily we leave at 1pm, so a big part of the trip is during the night.
See ya all back in XiNing…
…

Zaterdag, 28 september 2013

Aangename transfer van Nangchen naar YuShu. De chauffeur brengt ons zelfs naar de hotelplaats. Het hotel blijkt echter verdwenen.
In 2010 had hier een aardbeving plaats met graad 7,1 op de schaal van Richter. Er waren 20 000 slachtoffers. Vandaag de dag staat hier een volledig nieuwe, moderne stad in opbouw. Ongelooflijk met welk snelheid ze hier bouwen!
We rijden, letterlijk op onze wielekes, de stad rond op zoek naar een slaapplaats. De prijzen liggen overal hoog en uiteindelijk besluiten we die dan ook te betalen en ervan te genieten.
In de namiddag gaan we naar de bank en ons busticket naar Xining kopen. Bij zonsondergang stoppen we nog bij de grootste maniwall ter wereld. Dit zijn muren en bergen van stenen met heilige inscripties. De site is indrukwekkend.

Zondag, 29 september 2013

Vandaag voelt Bart zich niet zo lekker en we besluiten om de gereserveerde, lange busrit een dag uit te stellen. Ik neem een taxi naar het busstation en mits een toeslag van elk 22 yuan, kan ik het ticket omruilen. Tegen de middag sta ik terug op de kamer. Er zijn wel slechtere plaatsen om wat uit te rusten! We hebben een luxekamer met schitterende matrassen en prachtig, witte donsdekens.
In de namiddag besluit Bart om in bed te blijven, veilig naast het toilet, en ga ik op verkenning naar de Princess Wencheng Temple. Het wordt een goedkoop uitstapje, want ik krijg een gratis lift tot aan de tempel. De Boeddhabeelden zijn helemaal uitgehouwen in de rots. Wel speciaal. Het attractieve aan deze tempel zijn de duizenden gebedsvlaggen die in de heuvels zijn gespannen. Samen met enkele Tibetaanse families wandel ik de kora tussen de gebedsvlaggen. Het is wel een serieuze klim. De kora is de wandelweg rond de tempel, altijd in wijzerzin.
Op het einde van het bezoek krijg ik opnieuw een lift naar de stad. Het is een sproetjes-Tibetaans gezin met 4 kinderen. Ze willen absoluut dat ik bij hen ga eten…en zelfs blijf slapen. Ik leg met handen en voeten uit dat de hotelkamer al betaald is, maar dat ik het eten wel wil aanvaarden. Ik krijg eerst tsampa en daarna eten we allemaal samen noodlesoep, niet met slierten, maar met vierkante deegvormpjes.
Iets na 21u vertrek ik met een taxi terug naar het hotel. Maar oh wee, heb geen adres bij. Ieder woord, ieder gebaar wordt niet of anders begrepen. Ik laat de chauffeur contstant rechtdoor rijden tot ik gelukkig de neonverlichting van ons hotel zie. Ondertussen is Bart al terug aan het slapen, maar voelt hij zich al veel beter! Eind goed, al goed.

Maandag, 30 september 2013

We zitten, of beter liggen, op een sleeperbus richting Xining…18u. We zien het allebei niet echt zitten, maar zullen er het beste van maken.
Bepakt met een grote zak eten ( 2 colaflessen, 4 pakken noedels, een halve pot yoghurt, 4 verse maïsbroodjes, een reuzepak koekjes en 2 zakken nootjes) stappen we als laatsten op de bus. Bart heeft dit nog nooit gezien. In de bus staan er welgeteld 46 bedden onderverdeeld in 3 rijen stapelbedden. Beeld je dus even in dat je liggend door het landschap reist, met de voeten vooruit… Onze schoenen moeten in plastiek zakjes vooraleer we mogen doorstappen.
Ik ben in ieder geval blij dat we morgenvroeg al ons kledij mogen afgeven om te wassen.
Verder nieuws volgt…