Early morning we leave the rest area and head to the unsealed track we’ll cross next days. Beautiful gorges, some nice 4WD and tons of dirt awaits us along the road.

The first landscape along the Fairfield Leopold Downs Road is one with many boabs in a rocky environment… Stunning!
And then we drive further until our first river creek crossing. First I wade trough the water to check the surface and depth, place Janis in 4WD and head trough this 25cm deep pool. Pfieuw, all went perfect. From then we continue more cautious till our first stop… Tunnel Creek Gorge. An underground passage, covered with some deep and less deep pools to wade trough in complete dark. We head to it with our torches, but unlucky us… Both of our light batteries are almost empty, only a weak bundle of light shines in the dark. Like always we meet friendly people, we can accompany on their trip. We wade trough the waters – sometimes till our hips, enjoy the wonderfully carved rocks, spot a colony of bats and discover some small brown frogs. After all a relaxing walk.

Along the road, the story of Jandamarra follows us. An Aboriginal who initially allied with the white intruders to imprison his own aboriginal tribe members, but he finally switched side and rebelled against the white oppressors. These white man took there homelands, disgraced their sacred places and imprisoned their tribe members – often in the hollow stem of the boab trees. Jandamarra used Tunnel Creek and the surroundings three years as his hideout to give the white men a harsh time, before he was shot by another Aboriginal, helping these white guys.

From there we head to Windjana Gorge, for a small walk… We enjoy spotting numerous freshies – small freshwater crocodiles – floating in the river or sunbathing at the waterside.
The gorge itself is not that interesting, in Karijini we saw some more impressive spots.

And then – finally – we turn on the Gibb. Some amazing views follow us during the 100 km trip to our campground in the King Leopold Ranges National Park.
Initially the Gibb Road was used to transport livestock from Derby to Kununurra and vice versa. At this time it is just an adventurous ride through amazing countries and lots of rivers and gorges. One of the great Outback Roads through, which many people recommended us.
Before we reach the campground, we need to cross two more river creeks… but we enjoy the game and prepare ourselves for some fun time. The first part of the road proves to be in an extremely good condition.
Late afternoon we arrive at the campground, prepare our car, have a good meal, take a shower and enjoy the late afternoon sun. Finally we’ve once managed to arrive at a campground before twilight!

Our second day starts with a refreshing swim in the pool near Bell Gorge, booked as one of the most beautiful ones along the Gibb… Deep cool waters awaits us after a small walk into the bushes. We started early, but once we arrive near the waters, there’s not much thinking, just dive into the refreshing waters, unlike a great sunbathing lizard on one of the nearby rocks. The heat is a constant companion and so are the numerous flies! Trolls like to count them, talk to them and even give them names… While we only got nervous by their glued abilities. From dawn till sunset they are our loyal companions, I just wonder if they ever get disorientated from keeping pace with us.
Do they ever loose the trace? Or are it just some one day animals who like sightseeing…

After the Bell Gorge, we let the coins decide if we return 30 km to Lennard Gorge or if we just drive forward. Pate, so we go on. The next two gorges – Adcock and Galvan – look nice swimming poles, but we don’t take the time for a dive.
At the roadhouse we refill fuel at really high prices – but a road train only passes twice a week with all necessities for them, so transport makes these prices skyhigh. Thereafter we continue while we’re looking for a nice free camp site. Barnett River Gorge proves to be that spot. A difficult 3 km’s drive takes us to the end of the road. There we spent the night, before we visit the gorge in the early morning. Luckily some friendly people explained us how to find the gorge and warn us for the freshies. These are more afraid of us than otherwise they assure us. Swimming in the shallow pool there, surrounded with none but ourselves – the crocs were probably hiding in the bushes – is relaxing! We really enjoy the waters and small falls.

On the way back Janis suddenly gives BOOM and then nothing… Uh Oh… What happened? My car checkup gives no answer. I only find out that there is no power to start the car.
A friendly couple that passed us 5 mins ago immediately helps, David takes a quick look at the car, but he isn’t a mechanic either. With his satellite phone we call RAC – the road assistance – for help. The Gibb is no ordinary way, so towing to one side costs 1500 AU$ and at the other side 2500 AU$. Ouch, another option is necessary! David proposes to bring us to the Roadhouse so we can look for help. Ilse goes with them till there to find some help, while I stop at the crossing with the Gibb to look if no help passes. Almost everyone knows a Toyota LandCruiser, so help cannot be that hard to find. A short time later, another Toyota comes along, I ask for help and the driver almost immediately proposes to tow me to the Roadhouse – a 40 km’s further. Good option, however tricky! Bungling at a rope, in the dirt cloud of my tower at 80 km’s an hour is not my favourite trip! We arrive safely, completely red – car and driver – at the roadhouse. There my tower and David start examining the car, but they cannot help us anymore. Ilse made a call to a mechanic 70 more km’s away, but he won’t leave his home. He will help if we bring the car there… But how? Towing is nearly not payable and starting impossible! In the meantime a motor driver who stays at the roadhouse comes to help us. Ilse states: I’ll ask for help at every person who passes… And the first to stop are Stan and Suzanne, an old couple on a trip with their caravan. Stan immediately seizes our copy of the ‘Hayes Repair Manual’ and start searching in it, exchanging ideas with the motorbike driver. Soon they start testing all the contacts and in no time the car starts again… Suzanne tells us: “I’m very proud on my Stan! He’s really intelligent (and already 82) and he will be very happy tonight because he could help someone.” Wauw… Incredible… At noon we had no idea what to do and a couple of hours and lots of friendly people later we can continue…
It’s already 6 pm, so we decide to camp at the roadhouse Campsite. First things first, we go and tell David – who got a free night at the camping from the Roadhouse for all the help he gave us – that our car is OK. We have not that much to give in return, but Tessa and Odessa can both choose a shell we gathered during the trip.
Totally exhausted we start preparing a meal and prepare the car – covered in red dust – for sleeping. Still impressed by the turn of the events that day we go sleeping.

Next morning we go for a walk and swim at the Manning Gorge, Aboriginal property, included in our camping fee. The trip starts with a swim, followed by one hour walking to the gorge. There we arrive at a stunning location. Both of us enjoy the waters of the gorge, which we find more impressive as the Bell Gorge.
Totally refreshed we head back… Wondering what our car will do.
We decided earlier to abort our trip along the Gibb, because everyone tells us the second part of the Gibb is horrible. Destroyed tyres are common and its humpy bumpy till Kununurra. With only half a car, not really an option.
We try to start the car… and oh no… no power again. David helps us to fix the same location again and we can head back. However, if we make the car stationary turning, the engine fails. What can that be? Luckily the car drives, so we head for the mechanic. Underway we pass Stan and Suzanne on their way to Bell Gorge. We explain the problem and Stan starts fine tuning our carburettor and adds some steering liquid. He listens to the car with love and patience and yes… Janis sounds happy again.
The stop at the mechanic don’t gives much answer, if the car drives, all is well according to him.
Upon arrival at our campsite I change the fuel filter another time, the car starts choking while driving and Stan and Suzanne did not yet arrive at that spot, so we got some time.
That evening we spend a marvellous evening, somewhere hidden at a grind hill near Bell Gorge. We share a delicious meal, get a huge piece of chocolate as dessert and talk about all kind of things. It just feels like being with our loved grandparents.
Next morning Stan adjust some small pieces of Janis and happily we head back to Fritzroy Crossing.

Along the road the car starts choking again… Oh no, not again! In Fritzroy we drive directly to a mechanic, he looks at the car and tells us that the distribution cap lost its pin and the rotor is corroded badly. He can order the pieces and the day after all will be there. Damn, another afternoon delayed and a huge price for the pieces and the placement of them!
We feel really woeful by this turn of events. We had such a good car, what happened with her? At our trip in the supermarket we meet a lady who tells us to contact her brother Ronny, a bush mechanic. We explain all to Ronny and he does the unbelievable! From the car of his boss (with his knowing) he takes the pin and places it in ours!?!
“Have a nice trip” they tell us. We look at each other not knowing what to think about it all. So we decide to give the car a test ride and drive to the Geiki Gorge near town. The walk is not that beautiful and a boat trip looks too much a touristic attraction, especially because we already saw many gorges and lots of them lie ahead… Janis feels once again secure, so we cancel the parts by the mechanic and start driving. After a couple of km’s we start thinking, our first stop now is the Bungle Bungle park, only accessible after a huge 4WD everyone tells us, so towing from there is totally no option. If something goes wrong with these parts, we’re much further from home. The mechanic told us that he would send everything back if we are not there at 8:30 am next morning. That’s what I taught, but the leaving went chaotic. So we park our car just outside Fritzroy and go sleeping, well knowing we need to be good in time next morning.

But we’re unlucky… He canceled the parts yesterday. So we have no choice but driving to Halls Creek, 300 km’s further and trust the small pin.
We start driving and Janis seems perfectly. All drives well and with every km we pass, we’re growing more happy. Soon after noon we arrive in Halls Creek, a cosy city. It’s to late to drive to and into the park, so we spent a midday there. The Wolf Creek Meteorite Crater is 160 km out town, and no option, nor the swimgorges 45 km out of town. So we head to the China Wall – a stone formation covered with quartz, looking from far like the Chinese Wall. There we can test Janis her 4WD skills after all the adaptations since the last days… This proves to be wrong! Again things start rattling and our exhaust tube is cracked! No… Still trouble! We drive back to the town, looking for someone who can weld the parts. Soon a – lightly drunken – handyman can help us next morning… With a heavy feeling, we jump in the local pool to cool down and go sleeping with a sad feeling. What happened to Janis?

Next days we’ll try to drive to the Bungles…
Will we get there? What will Janis do? Enough worries for today.

Vrijdag 14september2012

We rijden naar Tunnel Creek. Hier mogen we pootje baden in een ondergrondse rivier. Lekker gezellig als je weet dat hier ook krokodillen voorkomen… De batterijen van onze koplampen doen het zo goed niet meer dus vragen we assistentie aan een
Australisch koppel. Lekker gezellig met ons viertjes waden we door het water. Aan de uitgang hangen honderden vleermuizen en er zijn er net een aantal wakker geworden… Wat een lawaai dat die maken!!! Met de lamp kunnen we heel goed hun bewegingen volgen. Prachtig.

De volgende stop is Winjana Gorge. Niet zo indrukwekkend maar wel heel interessant voor de zoetwaterkrokodillen. Leuk om te zien hoe levenloos ze in het water hangen en hoe sierlijk ze vooruit zwemmen met alleen hun staart. Ook hier is het snikheet. En overal zijn de nijpvliegen van de partij!

Zaterdag 15september2012

Vandaag worden we in de vroege uurtjes gewekt door het krijsen van de witte papegaaien in de bomen. Bij het verlaten van de auto worden we verwelkomd door onze vliegende zesvoetige huisdiertjes, de vliegen, de een al agressiever dan de ander.
Ons eerste bezoek gaat naar Bell Gorge waar we een plonsje maken in de prachtige pool aan de voet van de waterval.
Daarna gaan we naar Adcoong Gorge en Galvan Gorge.
In de late namiddag beslissen we om Manning Gorge uit te stellen tot moren. We rijden naar een freecamping over een ruige weg. Het wordt hier ook wat frisser. Gelukkig maakt bart een vuurtje.

Zondag 16september2012

We beginnen onze dag met de exploratie van de Barnett River Gorge. We zijn er helemaal alleen om van de prachtige natuur te genieten. Ik waan me in St-Tropez met de palmbomen in de kloof.
Terug bij de kampplaats verlagen we de bandendruk om de lastige 3km tot de hoofdweg te overbruggen. We stoppen voor een tegenligger en vertellen hen waar het mooie plekje in de gorge te vinden is. Net op dat moment hoor ik een eigenaardig geluid in de motorkap en een kleine explosie. Daar gaan we…en onze tegenligger is net weggereden…
Constatatie: geen enkel contact meer.
Ok, dan maar de 3km door de savanne terug om hulp in te roepen van onze tegenligger. Als ik op de kampplaats toekom, zie ik hen net terug vertrekken. Ze nemen me mee en samen kijken we naar de auto. Jammergenoeg heeft geen van ons drie voldoende technische kennis om haar terug aan de praat te krijgen. Hij heeft gelukkig een sateliettelefoon bij zich zodat ik de RAC (de lokale VAB) kan contacteren.
Antwoord: Jullie zijn te ver weg van de gewone weg (the unsealed road). Dit betekent een opleg van 1500dollar om ons te takelen tot Derby en 2500dollar tot Kunurura. Even slikken… Dan moeten we dus zelf naar een oplossing zoeken.
We gaan mee tot de hoofdweg waar Bart samen met een fles water wordt afgezet in de brandende zon. Hij zal proberen om de volgende passant tegen te houden en te vragen of die iets afweet van mechaniek. Ik rij ondertussen mee naar het roadhouse, 30km verderop, en zal kijken of daar iemand is die ons verder kan helpen. Ook daar blijkt de enige oplossing haar te takelen naar een garage. Dit kan volgende dinsdag of donderdag als de voorraad voor het roadhouse passeert. Ook dit zou ons 1400dollar kosten. Er is 70 km verder op de Gibb River Road wel een mechanieker maar hij rukt niet uit. Het voertuig moet tot bij hem komen. Leuk als je auto het niet meer doet…
Juist op het moment we opnieuw willen vertrekken, zie ik onze Janis en Bart als stuurman op sleeptouw toekomen aan het roadhouse. Gelukkig, zo zijn we al een stap verder. Bart had ook een stressvol ritje. Aan 80km/uur zoevde de man over de baan.

Onmiddellijk schiet ik in actie en vraag iedereen die stopt aan het roadhouse of ze iets weten van mechaniek. En ik heb al vlug prijs…een 82-jarige man en zijn vrouw die net vertrokken zijn voor een ritje rond Australie voor 6maanden. Hij begint de gebruikersgids van onze auto door te nemen en controleert ieder contact van de auto.
Na een uurtje horen we opeens terug een geluid uit de auto komen. Ik geef de man onmiddellijk een dikke kus. What a clever and handy man!!!

Even later is ze terug opgelapt en vertrekken we tevreden naar de kampplaats. Vannacht blijven we lekker veilig bij het roadhouse logeren… Je weet maar nooit!

Maandag 17september2012

Ik word gewekt door de kraaien die onze vuilzak aan het onderzoeken zijn. Dat is dan eens iets anders dan een trillende of biepende GSM. We gebruiken die allang niet meer! De zon is al weken ons wekkertje. Heerlijk!
Het warmt hier verschrikkelijk vlug op. we trekken onze zwemkleren aan en vertrekken naar de Manning Gorge. Hier moeten we eerst zwemmen vooraleer we de wandeling kunnen starten. Onze stapschoenen steken we in een waterdichte zak en laten ons er bovenop drijven tot de overkant. De wandeling gaat door een desolaat afgebrand stuk natuur vooraleer zich de schoonheid van de watervallen van de Manning Gorge zich ontvouwt. De waterval lijkt wel schitterende parels die naar beneden komen. Wat een stukje paradijs!

Terug bij de car begint het echte leven… We kunnen ons Janis niet opstarten! De koppeling van gisteren wordt opnieuw nagekeken…en verstevigd. We besluiten toch maar bij de mechnieker langs te gaan 70km verderop. “No worries…she’s fine”. Dat is het antwoord dat we altijd krijgen…
Onderweg passeren we opnieuw Stan en Suzanne, onze redders van gisteren. We besluiten dat zij meer waard zijn dan nog snel 80km te rijden…en maken er met ons viertjes een supergezellige avond van. We eten lekker gebraad dat zij kunnen bewaren in de frigo en als dessert echte Austalische chocolade!!!! Bart leert hen nog wat bij hoe ze met hun I-pad kunnen werken terwijl ik van Suzanne nog heel wat levenswijsheid meekrijg. Ze verwachten ons straks in Sidney waar ze een uurtje vandaan wonen. Zou gezellig zijn om eens langs te gaan met de feestdagen in december.

Dinsdag 18september2012

Vandaag beslissen we helemaal terug te rijden tot Fritzfroy Crossing en via de asfaltweg naar het andere eind van de Gibb River Road te rijden. De andere toeristen wisten ons te vertellen dat het tweede stuk van de Gibb River momenteel in slechte staat ligt. Heel wat mensen rijden er een platte band op de scherpe randen van het wasbordpatroon. Bovendien vinden we het te riskant om nog eens autopech te hebben en getakeld te moeten worden. Bovendien is er in het tweede stuk niets te bezoeken.

We nemen afscheid van opa en oma. Oma was al fotookes aan het nemen van de vogeltjes bij ochtendstond en opa regelt nog even de carburator wat bij. We gaan vrolijk de weg op. De Gibb River lijkt nog mooier dan bij het doorgaan. We stoppen geregeld om mooie plaatjes te schieten van de baobabs. Het lijken wel mensen, elk met hun eigen karakter. Bij het naderen van Fritzfroy begint ons karretje wat te schokken. We kijken elkaar verontrustend aan… Dan toch maar even checken bij de garagist… Die weet ons te vertellen dat we een nieuwe distributercap nodig hebben waarop de ontstekingskaarsen vastzitten. Blijkbaar ontbreekt daar een pin. Hij kijkt ons verwonderlijk aan dat we nog steeds met haar kunnen rijden. Niemand die dit vooraf nakeek…
Wat mistroost gaan we inkopen doen…. Zoals altijd begin ik met iemand te kletsen bij het fruit en de groenten. Ze vertelt me dat haar schoonbroer mechanieker is en dat we het hem ook nog eens kunnen vragen.
Vol moed vertrekken we tot bij de loodgieter waar we de genoemde ” Ronny” zouden kunnen vinden… Indeed… Opeens verdwijnt hij en na 5minuten komt hij terug met het gezochte pinnetje… Hij haalde het gewoon even uit de auto van zijn vriend en dan haalt hij straks op zijn gemak wel een ander uit een autowrak… Ongelooflijk!!!
Om zeker te zijn rijden we naar Geiki Gorge, 18km verderop om te zien of ze nog gaat schokken. Blijkbaar doet ze het goed.
We nemen er voor alle zekerheid toch nog even de autobijbel bij en lezen dat dit stuk na een rondrit van het Australische continent zeker aan vervanging toe is. We zien ook dat de contactzone al wat afgesleten is en we besluiten dat we het vervangingstuk beter opkopen en meenemen. Straks zitten we in heel afgelegen stukken en spelen we beter op superveilig want stukken laten overkomen in de outback is niet altijd zo evident en kan lang duren.
We logeren vanavond dan maar terug even in de bushes rond Fritzfroy zodat we morgen het stuk kunnen ophalen die morgen om 8u30 toekomt met de bus vanuit Broome.

Woensdag 19september2012

Vandaag gaan we met goede moed terug naar Frizfroy om the distributorkap op te pikken…maar slechte communicatie…De garagist heeft alles geannuleerd en er is geen oakje voor ons op de bus…
Dan maar zo naar Halls Creek, het volgende dorp. We arriveren er vroeg in de namiddag en besluiten om even buiten het dorp een kijkje te nemenbij “the China Wall”. Dit is een kwartsader die inderdaad de vorm heeft van de Chinese Muur. Bij het terug instappen, hoor ik een herkenbaar geluid…een pruttelende uitlaat. We kijken onder de auto en inderdaad….die heeft laswerk nodig! Op zoek naar een klusjesman. In de garage krijgen we het nummer van een handy man. We spreken af in de bar van de camping. Blijkbaar zal het werkje niet meer lukken vandaag….want blijkbaar heeft hij al iets te veel op.
Maar morgen bij ochtendstond heeft hij terug een klare kijk op alles!!!

We nemen nog even een duik in het openluchtzwembad van het dorp…tussen de Aboriginal kinderen. Blijkbaar begint de school hier al om 7uur en eindigt ze om 13u30 om hitte tevoorkomen. Dus de rest van de dag kunnen ze naar het zwembad om af te koelen!

En inderdaad…de volgende morgen fixeert hij alles terug en binnen het uur is hij 100euro rijker en wij armer…maar een ervaring rijker. We lopen binnen in de repco…en vinden er de lang verlangde distributerkap die Bart er op plaatst zodat we werkuren kunnen uitsparen. Ondertussen leg ik een speciaal verbandje rond de uitlaat waar de lasser ons niet kon helpen omdat de materie te dun was geworden. We worden echte handy nomads!