Maandag, 4 november 2013

In de lobby van het hotel worden we door Mama Gobi, de hoteluitbaatster, verrast door een ontbijtbuffet. Een broodje met groentensalade, ei, choco en een groot stuk taart ter ere van Ghengis Khan. Vandaag herinnert de bevolking zijn verjaardag en dan is het groot feest in Mongolië.

Voor ons is het ook feest want we vliegen naar Olgii, in het Westen van Mongolië. Het is net alsof we over een grote reliëfkaart uit de aardrijkskundeles vliegen. We zien woestijn, meren en prachtig besneeuwde bergketens. En geen wolkje aan de lucht! Dit is één van de mooiste vluchten uit mijn reisgeschiedenis. Het is bovendien een uitstekende beslissing om een vlucht te nemen van 2,5u ipv 50u bus over niet-bestaande wegen. Vanuit de lucht zie je heel goed dat er enkel aarden tracks liggen in het landschap.

We kregen van Mama een pakketje met 4 worsten mee als geschenk voor onze gastfamilie. De vers gemaakte worsten worden hier van de ene uithoek naar de andere verscheept. Iedere provincie heeft zijn eigen specialiteiten en smaken. De Mongolen zijn echte vleeseters. Daarnaast consumeren ze heel veel melkproducten zoals melkthee, boter, kaas, yoghurt,… Ook koekjes gebakken in olie horen bij het ontbijt. Veel groenten en fruit komt er niet op de tafel omwille van de geografische ligging.

In de luchthaven van Olgii worden we verwelkomd door de frisse lucht en de besneeuwde bergtoppen. Wat een verademing…natuur! We worden afgehaald door onze gastheer en chauffeur in een echte Russische jeep. Joepi, we kunnen met dit bakske de Altai in!

Bij opa en oma wacht ons de traditionele koekjestafel… oliekoekjes (ipv brood), 2 soorten boter, 3 soorten kaas, yoghurt, kleine soldatenkoekjes en niet te vergeten…melkthee. Van zodra je kommetje uit is, wordt het bijgevuld. Dit is de gastvrijheid!

Na het vieruurtje gaan we inkopen doen. Smeerkaas, chocolade, confituur, noten, melkpoeder en koekjes hebben we al bij uit UB. Onder het wakend oog van opa gaan we nog groeten en fruit kopen.

‘s Avonds krijgen we hamburgers met puree en worteltjes. Allemaal versgemaakt!

Dinsdag, 5 november 2013

Vooraleer we kunnen vertrekken, moeten we eerst nog een permit oppikken bij de politie voor het Altai Tavan Bogd National Park. In dit natuurpark kunnen er 5 pieken beklommen worden van waaruit je 3 staten kunt aanschouwen: China, Rusland en Mongolië. De hoogste piek is Khuiten Uul op 4374 m hoogte. Het basekamp waar we naartoe rijden ligt op 3092m.
We rijden dwars door het landschap. Meerdere keren vragen we ons af hoe onze chauffeur zich weet te oriënteren. Hij vraagt meerdere keren de weg en voor de rest zijn de verschillende vormen van de bergen hoogstwaarschijnlijk de richtingswijzers.

Die avond logeren we in een huisje aan de voet van de berg. We krijgen er 2x een grote aardappelschotel voorgeschoteld met schapenvlees. Iedereen eet uit dezelfde schotel. Superlekker en gezellig samen.

Woensdag, 6 november 2013

Het basecamp blijkt niet bereikbaar door de sneeuw. Onze gastfamilie weet wel een plaats waar we de 5 bergtoppen mooi op een rijtje kunnen zien. We klimmen naar die plek maar de lucht zit vol sneeuw waardoor de toppen bedekt zijn. Toch openbaren zich 2 toppen voor enkele momenten.

De mensen verwachten dezelfde dag nog veel sneeuw en onze chauffeur vind het veiliger om zo vlug mogelijk te vertrekken om niet vast komen te zitten. We rijden naar een dorp waar we hopelijk een eaglehunter kunnen vinden.

We slapen in het gemeenschapshuis en ik kook een groentenspaghetti voor 3 personen. Opeens verschijnen de eigenaars van onze slaapplaats en uiteindelijk zitten we met zeven rond de tafel. Gelukkig kook ik altijd teveel!
Blijkbaar zijn ze dit eten niet gewoon en eigenlijk lusten ze geen tomatensaus. Raar want overal in Mongolië wordt ketchup gegeten. Hoe smaken verschillen…

Donderdag, 7 november 2013

Vandaag wordt een heel speciale dag. We gaan jagen met een echte eaglehunter. De arend is zeker 80cm groot en de spanwijdte van zijn vleugels zeker 2m. De vogel gaat mee de auto in. Hij kakelt als een kieken!
We rijden de vallei in tot op de jachtvelden. Daar ontmoeten we per toeval 2 ruiters die juist ook met hun arend aan het jagen zijn. Ze vertellen ons dat ze 6 vossen gezien hebben. De eaglehunters besluiten om samen te gaan jagen. Wij wandelen verschillende bergen op en neer terwijl de ruiters een dier van de andere kant proberen op te jagen.
We ervaren dat jagen een geduldige sport is…
Opeens zien we één van de ruiters naar beneden lopen met een pas gevangen vos. Het dier is nog niet dood en wordt gebruikt als lokaas voor onze arend. Zo zien we live de vrije val van de roofvogel. Het is indrukwekkend hoe de arend in een minimum van tijd de vos plat legt en hem letterlijk de mond snoert.

Goed bevroren maar tevreden rijden we verder. We hebben nog heel wat afstand af te leggen. De avond valt en we bereiken niet de afgesproken plaats. Onze driver klopt aan bij een (tot dan onbekende) Kazachse familie. Dit is de gewoonte in Mongolië. Je kan overal aankloppen, je opwarmen en een kop melkthee krijgen. De mensen wonen in een mooi huisje. Het lijkt niet groot maar toch zijn er 4 kamers. Het interieur is heel eenvoudig maar supernet. Er is nog geen televisie maar wel een radio. De leefruimte wordt verlicht door een peertje op batterijstroom. De grootouders en schoonfamilie wonen samen. Iedereen zorgt voor de kleine. Wat wordt die verwend!
De mensen beginnen onmiddellijk te koken. We krijgen een echte Kazach schotel aangeboden. Aardappelen met schapenvlees en vers gerolde noedels. Er wordt rauwe ui over gesneden. Dit geeft een pittige smaak.
…

Back in улаан we spend a couple of days in the Golden Gobi Guesthouse, preparing the next leg of the trip, Western Mongolia. Our first day we also head to the visa registration office to register and ask an extension. Since we’ll probably only be allowed a transit visum for Russia, with its severe restrictions and prison-like requests, we decided to stay longer in Монгол. One hour later we already have a 20-day extension! That went easy.
On the way back we pass some travel agents and book us a flight to Олгий (Olgii). Both of us dread the 50-hour bus trip to the place! But now we found an affordable flight on monday. The next few days we relax in the guesthouse and prepare our trip. That monday, november 4th, is also the birthday of Khan. So ‘Mama Gobi’ surprises all the guests with an enormous breakfast… Eggs, toast, hazelnut paste, potatoes salad and a slice of the birthday cake. When we finally leave to take the bus – taxis here in UB are extremely expensive – to the airport we receive a package with sausages for our host family in Olgii.

The three hour flight – 1700km’s – goes smooth and the weather is clear! We fly into the Алтай (Altai) mountains, spotting the lakes, snow-capped mountains and valleys. At the airport Ганбаа (Ganbaa – our driver) and grandpa (member of our host family that night) await us and guide us to their home in an old Russian army jeep.
That afternoon we dine at grandmothers coffee table, with all kinds of food and we go shopping for the last necessities.
Next morning we pick up the permit to enter the border area around Tavan Bogd mountain, on the three nations point (China, Russia and Mongolia) and off we go, into the Алтай Таваh Богд NP (Altai Tavan Bogd). Just outside Олгий we leave the road and head into the wild, along an earth track. Luckily Ганбаа knows how to drive, nonetheless he has to ask directions a couple of times.
The weather is really clear, so we have a good feeling about reaching the Khuiten Uul (cold peak – 4374m) base camp at 3092m. We drive a couple of hours through the stunning mountain scenery, cross some ice rivers and arrive in a snow covered valley in the late afternoon. That 4WD snow and ice driving is a new experience after Australia! We stop at a small house, where we receive a warm (literally and figurative) welcome, probably the base camp we think. That evening we discover that we’re still 30 km’s away from the camp, but high snow packages (1m up to 2m) block our way. The entire park – the Tavan Bogd Region and the famous lakes region – are both blocked off by the snow. Ганбаа tries us to explain that, after the family informed him about the road conditions. So all of us take the map in search for a new route… To see this famous Алтай region, we’ll have to come back in spring.
Nonetheless we spent the evening with the family and enjoy their hospitality. Their four year old daughter claims that evening the iPad and enjoys the games. We receive two delicious sheep-meat dishes… The first one was for their other guests and the second one for us, nonetheless everyone eats from everything.

Next morning we go for a walk to one of the nearby peaks, to spot the holy five peaks around Khuiten… After one hour walking through the snow we reach the spotting point. But the clouds block the peaks, we only catch glimpses of the first two. We decide to wait a while, since around noon the view can break open, but they become even more clouded and we start to freeze. So we head back down.
At the house they are busy slaughtering some sheep and we set off to our next sleeping place, in a village with the eagle hunters. There we get a sleeping place in the common village building. There is no food provided here and Ilse start preparing a spaghetti with the vegetables we bought. When dinner is ready, our host family appears out of nothing and we share the meal suddenly with some 7 people… But they don’t know the taste and we got a feeling they didn’t really like it either. After that we look at a movie with our driver, while the family passes a couple of times.

The next morning they show us the eagle and we can put the heavy – 10 to 15 kg – animal on our arm. Thereafter comes the best part, they’ll show us some hunting! We pick up the eagle and hunter, put them on the back seats of the car and of we go…
Not really to the liking of the bird, but it goes smooth. When we reach the hunting grounds, we meet another hunter and they tell us they’ve caught a fox and have seen numerous other ones. So from one moment to another we’re on a fox hunting adventure with both hunters! First thing they’ll try to catch one in the valleys below, so we climb up the slopes and wait, all gazing in the valley. There are no foxes around, so we climb down again to another spot.
After some time we see the other two hunters coming down with a living fox… Showtime! They tie the fox to a rope and both eagles have their catch, proudly holding the prey till the hunter offers then some meat in exchange. Afterwards they kill the fox and we take him back home. The rest of the day we drive through a beautiful snow filled landscape till we arrive late that night at the guest family. Once again Ганбаа stopped someplace, while we receive a warm welcome. Our hostess even start preparing a potato-sheep dish! The hospitality here is really amazing, everywhere you stop a warm welcome and milk tea are offered. No matter when or where… You know the warmth is shared with you. You really have to experience the Mongolian hospitality to understand it. Since we travel only with two in the low season, we have a wonderful time to experience it.