From JiaYuGuan we take the bus to DunHuang, a modern town at the feet
of the Gobi Desert. This oasis was a welcome refreshment after the
long silk road travel… Or an ideal point to charge your batteries to
start.

After the bus trip, we dine in a local restaurant and take a taxi to
our hostel, at the feet of the singing sand dunes. Our first aim is to
renew our visa, so we’ll inform in the hostel what to do exactly…
But one phone call later we got the news it is too early for a
renewal. Here in town they only do it three days before the visum
expires. No worry, we’ll take care of that in WuLuMuQi. Now we enjoy
the rest and quiet feeling at the feet of the dunes…
A rare occasion in China!

When we walk to the bus station next morning, all camels pass by on
their way to the sand dunes. They gather at a spot near the feet of
the dunes, to take all the tourists into the dune area…
Our first destination that day are the famous Mogao Caves, they are
known as one of the oldest and most beautiful forms of rock art in the
world. With a reason, according to us! We have the luck to get a
private tour with the two of us and an English speaking guide. This
allows us to ask freely about Buddhism. You are not allowed to visit
the caves on your own or to take pictures on site (so we couldn’t
include them). But the details in many caves are amazing. We visit 10
caves, they span an almost 1000 year time period – from the first
Buddhist paintings in China to the Tang Dynasty. The caves are famous
for their huge numbers of apsaras (creatures comparable with angels)
in the paintings. Luckily the area is quite remote, so the cultural
revolution from 1960 that destroyed numerous temples and cultural
relics passed here with minor harm. The only thing that upset the
Chinese people is the fact that British, German, Russian and French
explorers stole lots of the valuable artefacts and scriptures from the
site, to display them in their homelands.
On the site, the third biggest Buddha statue in the world is also
carved out of the rocks. Unfortunately that part of the site is
currently restored, so we cannot visit the Buddha. A smaller, seated
Buddha – some 26m high – can be visited.
But the details and colours inside the caves are unnaturally
beautiful. We conclude the site with a brief visit to the museum,
where they duplicated six important caves.

At noon I try a local speciality, donkey meat, before we head to the
singing sand dunes – MingSha Shan – near our hotel. They say these
dunes sing when you slide down along the slopes… But we could not
hear them, probably because of the many people on site.
Nonetheless we enjoy to climb the dunes. From the height we have a
great view over the town, the crescent moon lake and the surrounding
Gobi Desert. The orange shoe protectors many people wear give the site
a funny view! You see rather people’s shoes instead of themselves. The
camel ride uphill is a famous attraction, but we prefer the walking
way.

Next morning we get up early. Our tour starts around 6:30 in the
morning. The minivan takes us into the desolate nothingness of the
Gobi Desert. First we pass the YuMenGuan – the Jade Gate – marking the
beginning of the Northern Silk Road Route.
After that we’re dropped off at YaDan National Park, an old, dried-up
lake in the Gobi. The last 12000 years wind erosion has sculpted here
a myriad of forms. Locals call it the ‘Devils City’. The visiting of
the park goes in a typical Chinese manner: jump in a big tour bus,
stop at a couple of scenic spots and remember, no freedom of walking!
So one hour later we’ve already left the park.
On the way back we stop at the Han Dynasty wall remnants, a part of
the wall in the middle of the desert, marked by some signal towers.
This part of the wall lies behind JiaYuGuan fortress, and had no real
significance anymore.

That evening we catch our 14 hour sleeper bus to WuLuMuQi, in the
XīnJīang province (新疆)… The westernmost province of China. This is
the homeland to the Uighur minority, but China’s ‘develop the
West’-campaign has flooded the area with Han settlers. Once the people
here consisted of 90% Uighurs, but nowadays their numbers decreased to
less than 50%. The method they use now in Tibet, has proven effective
here.
As soon as we enter the province, we virtually feel more in Pakistan
than in China. The Central Asian speech, look and culture are
everywhere. People here are much more friendly, cleaner and helpful.

…
Dinsdag, 8 oktober 2013

De trots van de regio: De Magao Caves. En ze mogen er inderdaad fier op zijn.
Onze studentenkaarten blijken nergens te werken in de omgeving.
Jammer, want het is een dure grap! We betalen hier meer dan 20 euro
entrance. Je mag nergens iets bezoeken zonder gids. Er is slechts 3
maal per dag een Engelstalige gids beschikbaar . Maar het geluk is
terug met ons. We krijgen zomaar een privé-rondleiding met ons
tweetjes en een Engelstalige gids. Een hele leuke dame. Ze toont ons
een mooie selectie grotten uit alle periodes. We kunnen haar ook veel
vragen over het Boeddhisme.
Over de middag laat Bart zich verleiden door “ ezelvlees “ . Ik laat
dit aan mij voorbij gaan en laat de eigenaar een plaatje voor me
kiezen aangezien we de kaart niet kunnen lezen. Ik krijg tomaat met
ei voorgeschoteld en het wordt de lekkerste tomatensaus ooit. Je
smaakt de zon in de tomaten.
In de namiddag bezoeken we het duinenpark. Terug een terras tot aan de
zandbak! Die Chinezen zijn toch ongelooflijk!

Woensdag, 9 oktober 2013

Vandaag hebben we een excursie ingeboekt.
Om 6u30 worden we al opgehaald en vertrekken naar de stad om de andere
passagiers. We hebben geluk want we kunnen de plaatsen op de eerste
rij innemen. Ondertussen weten we al hoe iedere plaats in een
minibusje aanvoelt. Maar het plezier duurt niet lang… Opeens moeten
we veranderen van busje… Natuurlijk begrijpen de Chinese passagiers
dit vlugger dan wij en opnieuw blijven alleen de achterste plaatsen
over. Op dat moment maakt Bart van zijn oren en hij krijgt
uiteindelijk toch de plaats op de voorbank wat hem gelukkiger maakt.
We bezoeken het laatste stukje Great Wall uit de Han-dynastie en
rijden verder tot het Yadran National Park. Dit is een opgedroogd meer
waar de erosie van wind en water gezorgd heeft voor prachtige
rotsformaties. Het is een typisch Chinees bezoek. Men heeft een rechte
asfaltweg aangelegd dwars door het park. Daar kan je alleen met een
bus op rijden. Bij een van de stops volgen we een Chinees die op een
uitkijkpunt wat verder klimt. We vinden het al raar dat niemand hier
verder stapt om foto’s te nemen. Bij het terugkeren beginnen we ons te
realiseren dat dit hoogstwaarschijnlijk niet toegestaan was maar dat
bordje in het Chinees konden we echt niet lezen!

Op het einde van de dag passeren nog in de nightmarket voor een
avondmaal vooraleer we de sleeperbus opspringen. Ons oog valt op een
stalletje waar we buiten kunnen bestellen en binnen kunnen eten. De
gerechten komen recht uit de keuken, dus verser kan niet. We laten ons
verleiden door aardappeltjes met vleesballetjes, bloemkool, vlees met
pepertjes, vlees met boontjes en een schoteltje champignons met tofu.
Amia, wat een smakenpallet. Ieder schoteltje kost ons minder dan 1
euro. Gezonder en goedkoper kunnen we het ons niet inbeelden. Als je
hier gegeten hebt, waan je je even in de zevende hemel en vergeet je
onmiddellijk alle frustaties van de dag.

De bedden op de bus lijken smaller dan de vorige keer en ik heb er
eentje bovenaan met een tussenschot waardoor ik nog minder plaats heb.
Gelukkig blijken er nog bedden over en ik verhuis naar een bed
onderaan bij het raam. Dit lijkt de buschauffeur niet te zinnen maar
met wat gebarentaal leg ik hem uit dat ik daarboven zeker misselijk
wordt. Hij had dus te kiezen…een zieke passagier boven of een
gezonde passagier beneden. De keus was vlug gemaakt!
De weg is duizend keer aangenamer dan de vorige keer en ook de
sanitaire stops zijn properder. Een verademing!